Wagi i miary

Dane biologiczne

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Indris krótkoogonowy (Indri indri), znany również jako babakoto wśród miejscowej ludności Madagaskaru, jest największym żyjącym przedstawicielem lemurów, osiągającym do 70 cm długości ciała, nie licząc ogona, który jest zaledwie kikutem i praktycznie niewidocznym. Te niezwykłe ssaki żyją wyłącznie na północnym wschodzie Madagaskaru i są krytycznie zagrożone wyginięciem, głównie z powodu utraty naturalnego środowiska.

Indrisy mają charakterystyczne czarno-białe futro, które może wykazywać pewne różnice w zależności od osobnika. Ich duże, zielone oczy są otoczone ciemną sierścią, co nadaje im wyjątkowo intensywny wzrok. Długie, muskularne tylne kończyny pozwalają im na efektywne przemieszczanie się między drzewami; indrisy są doskonałymi skoczkami, potrafiącymi pokonać odległość do 10 metrów między drzewami w pionie.

Zwierzęta te prowadzą dzienny tryb życia i żyją w małych grupach rodzinnych składających się zazwyczaj z pary dorosłych oraz ich potomstwa. Komunikują się między sobą za pomocą głośnych, melodyjnych nawoływań, które mogą być słyszane na odległość nawet kilku kilometrów. Te wokalizacje pełnią wiele funkcji, w tym wzmocnienie więzi społecznych w grupie, a także oznaczanie terytorium.

Indrisy są roślinożercami, ich dieta składa się głównie z liści, owoców, kwiatów i innych części roślin, które zbierają w koronach drzew. Ich sposób odżywiania ma kluczowe znaczenie dla ekosystemu lasów deszczowych Madagaskaru, ponieważ przyczyniają się do rozprzestrzeniania nasion roślin, które spożywają.

Niestety, indrisy są zagrożone wyginięciem. Główną przyczyną jest utrata siedlisk spowodowana wylesianiem, rolnictwem, a także rozprzestrzenianiem się inwazyjnych gatunków roślin. Dodatkowo, choć lokalne wierzenia często chronią te zwierzęta przed polowaniem, w niektórych regionach Madagaskaru nadal są one celem kłusowników.

Ochrona indrisa krótkoogonowego wymaga skoordynowanych działań, w tym ochrony ich naturalnego środowiska, edukacji lokalnych społeczności oraz współpracy międzynarodowej. Są one nie tylko kluczowym gatunkiem dla bioróżnorodności Madagaskaru, ale również ważnym elementem kultury i dziedzictwa naturalnego tej wyjątkowej wyspy.