Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Makolągwa zwyczajna (Linaria cannabina), znana również pod nazwą konopniaczek, to niewielki ptak należący do rodziny łuszczakowatych. Jest to gatunek szeroko rozpowszechniony w Europie, północnej Afryce oraz w zachodniej i centralnej Azji, wykazujący duże przystosowanie do różnorodnych siedlisk, od terenów otwartych, przez pola i łąki, po ogrody i parki miejskie.

Samiec makolągwy zwyczajnej w okresie godowym prezentuje się wyjątkowo atrakcyjnie z charakterystycznym, czerwono-brązowym ubarwieniem na piersi i czole, które kontrastuje z jego szaro-brązowym grzbietem i białym brzuchem. Samica oraz samce poza sezonem lęgowym są ubarwione znacznie skromniej, głównie w odcieniach szarości i brązu, co sprawia, że są mniej zauważalne w swoim naturalnym otoczeniu.

Makolągwa zwyczajna jest ptakiem o stosunkowo małych rozmiarach, osiągającym długość ciała około 13-15 cm i rozpiętość skrzydeł wynoszącą od 20 do 25 cm. Charakteryzuje się smukłą budową ciała z długim, wąskim ogonem, który często porusza podczas siedzenia. Dziób jest krótki, ale mocny i przystosowany do zjadania nasion, które stanowią główny składnik diety makolągwy, choć nie gardzi ona również owadami, szczególnie w okresie lęgowym.

Zwyczaje lęgowe tego gatunku są dość typowe dla ptaków z rodziny łuszczakowatych. Makolągwa zwyczajna buduje swoje gniazdo w gęstych krzewach lub na nisko położonych drzewach, ukrywając je starannie przed drapieżnikami. Samica składa od 4 do 6 jaj, które są inkubowane przez okres około 13 dni. Młode są karmione przez obydwoje rodziców i opuszczają gniazdo po około dwóch tygodniach od wyklucia, choć przez pewien czas pozostają jeszcze pod opieką dorosłych.

Makolągwa zwyczajna jest ptakiem częściowo osiadłym – wiele populacji pozostaje na swoich lęgowiskach przez cały rok, jednak ptaki zamieszkujące północne i wschodnie krańce zasięgu są wędrowne i przemieszczają się na południe, aby spędzić zimę w cieplejszym klimacie.

Znaczenie makolągwy zwyczajnej w ekosystemie jest znaczące, głównie ze względu na jej dietę. Zjadając nasiona chwastów, przyczynia się do kontroli ich populacji, a spożywając owady, pomaga w utrzymaniu równowagi biologicznej. Pomimo że w niektórych regionach zauważalny jest spadek populacji tego gatunku, głównie z powodu utraty siedlisk i intensyfikacji rolnictwa, makolągwa zwyczajna nie jest obecnie uznawana za gatunek zagrożony.