Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Myszołów zwyczajny (Buteo buteo) to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i powszechnie występujących drapieżników w Europie, choć jego zasięg występowania rozciąga się również na części Azji i Afryki Północnej. Charakteryzuje się stosunkowo krępa budową ciała z szerokimi skrzydłami i krótkim ogonem, co sprawia, że jest doskonale przystosowany do życia w różnorodnych środowiskach, od otwartych przestrzeni po gęste lasy.

Długość ciała myszołowa zwyczajnego wynosi zazwyczaj od 51 do 57 cm, a rozpiętość skrzydeł może osiągać od 113 do 128 cm. Samice są z reguły większe i cięższe od samców, co jest typowym zjawiskiem wśród ptaków drapieżnych. Upierzenie myszołowa jest zróżnicowane, co utrudnia jego jednoznaczne identyfikowanie, jednak dominują odcienie brązu z jaśniejszym, często prążkowanym spodem ciała. Młode ptaki są zwykle ciemniejsze z bardziej widocznym prążkowaniem.

Myszołów zwyczajny jest ptakiem o doskonałych zdolnościach lotnych, potrafi wykorzystać termiki do wznoszenia się na znaczne wysokości, skąd obserwuje teren w poszukiwaniu zdobyczy. Jego dieta jest dość zróżnicowana, chociaż w dużym stopniu opiera się na małych ssakach, takich jak myszy, nornice czy młode króliki. Nie gardzi również ptakami, owadami, a nawet padliną.

Okres lęgowy myszołowa zwyczajnego rozpoczyna się wiosną, kiedy to pary ptaków zajmują swoje terytoria i rozpoczynają budowę gniazda na drzewach lub skałach. Samica składa zwykle od 2 do 4 jaj, które wysiaduje przez około 33-38 dni. W tym czasie samiec dostarcza jej pożywienie. Po wykluciu się młodych obydwoje rodzice zaangażowani są w ich karmienie. Młode myszołowy opuszczają gniazdo po około 42-46 dniach od wyklucia, choć przez pewien czas pozostają jeszcze w pobliżu gniazda, gdzie są dokarmiane przez rodziców.

Myszołów zwyczajny odgrywa ważną rolę w ekosystemie jako kontroler populacji gryzoni i innych małych zwierząt. Jest jednak ptakiem, którego życie jest narażone na różne zagrożenia, w tym utratę naturalnych siedlisk, zatrucia pestycydami oraz kolizje z liniami energetycznymi. Pomimo tych wyzwań, populacja myszołowa zwyczajnego w większości jego zasięgu wydaje się być stabilna, co świadczy o jego zdolności adaptacyjnej i ogólnym sukcesie w przetrwaniu w zmieniającym się świecie.