Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Łabędź czarnoszyi (Cygnus melancoryphus) jest gatunkiem dużego, wodnego ptaka należącego do rodziny kaczkowatych (Anatidae). Charakteryzuje się on imponującym wyglądem i elegancją, co czyni go jednym z bardziej rozpoznawalnych i podziwianych ptaków wodnych.

Łabędź czarnoszyi osiąga długość ciała od 115 do 140 cm, a rozpiętość skrzydeł może wynosić od 160 do 200 cm. Jego masa ciała waha się zwykle w granicach 4,5 do 6,7 kg. Samice są zazwyczaj nieco mniejsze i lżejsze od samców, ale różnice te są trudne do zauważenia bez bezpośredniego porównania.

Jak sama nazwa wskazuje, jedną z charakterystycznych cech tego gatunku jest ciemna, prawie czarna głowa i szyja, na której wyróżnia się długi, prosty dziób o jasnej, różowej do pomarańczowej barwy z charakterystycznym czarnym wzorem na końcu. Kontrastuje to z resztą ciała, które pokryte jest białym upierzeniem, dając tym samym łabędziowi niezwykle elegancki i wyrafinowany wygląd.

Łabędź czarnoszyi jest ptakiem monogamicznym, co oznacza, że tworzy pary na całe życie. Sezon lęgowy zależy od regionu, ale zwykle przypada na okres od września do listopada. Gniazdo, budowane przez obydwoje partnerów, umieszczane jest na ziemi w pobliżu wody. Samica składa od 4 do 7 jaj, które wysiaduje przez około 36 dni, podczas gdy samiec strzeże terytorium.

W naturze łabędź czarnoszyi występuje głównie w południowej części Ameryki Południowej, od południowego Chile i południowej Argentyny po Falklandy oraz sporadycznie w Paragwaju i południowej Brazylii. Jego naturalne siedliska to głównie słodkowodne jeziora, laguny, mokradła oraz estuaria, gdzie ptak ten znajduje pożywienie, takie jak rośliny wodne, małe ryby, skorupiaki i owady.

Łabędź czarnoszyi jest gatunkiem wędrownym; ptaki z południowych populacji migrują na krótsze dystanse w kierunku północnym, aby uniknąć zimy na południu kontynentu. W trakcie migracji mogą tworzyć duże stada, co jest spektakularnym widokiem dla obserwatorów ptaków.

Choć na ogół nie jest uznawany za gatunek zagrożony, łabędź czarnoszyi stoi przed szeregiem wyzwań, w tym utratą siedlisk, zanieczyszczeniem wód oraz zakłóceniami spowodowanymi przez rozwój rolnictwa i turystyki. Ochrona jego naturalnego środowiska jest kluczowa dla zachowania tego niezwykłego i pięknego gatunku ptaka wodnego na przyszłe pokolenia.