Wagi i miary

Dane biologiczne

Opis zwierzęcia

Łyska zwyczajna (Fulica atra), znana również pod nazwą łyska czarna, to średniej wielkości ptak wodny z rodziny chruścieli (Rallidae), często spotykany na słodkowodnych i słonawych zbiornikach wodnych w całej Europie, Azji oraz częściach Australii i Afryki. Charakterystyczna dla tego gatunku jest jej czarna upierzenie i biały dziób z czołową tarczą, co sprawia, że łatwo ją rozpoznać nawet przez osoby niezajmujące się ornitologią.

Cechą wyróżniającą łyski zwyczajne są ich niewielkie rozmiary ciała, które zazwyczaj osiągają długość od 36 do 42 cm, z rozpiętością skrzydeł wynoszącą około 70 do 80 cm. Ptaki te ważą od 500 do 1000 gramów. Upierzenie łyski jest jednolicie czarne z metalicznym połyskiem, co w połączeniu z białym dziobem i tarczą czołową nadaje im wyjątkowy wygląd. Oczy łyski mają czerwonawy kolor, co dodatkowo zwiększa ich rozpoznawalność.

Łyski zwyczajne są ptakami towarzyskimi i często można je spotkać w dużych grupach, zwłaszcza w czasie migracji lub w okresie zimowym. Ich dieta składa się głównie z roślin wodnych, małych ryb, owadów oraz mięczaków, co czyni je ważnym elementem ekosystemów wodnych, przyczyniającym się do utrzymania równowagi biologicznej.

Gniazda łyski zwyczajnej są budowane na wodzie lub w jej bezpośrednim sąsiedztwie. Są to konstrukcje z trzcin i innych roślin wodnych, umiejętnie ukryte przed drapieżnikami. Samica składa od 5 do 9 jaj, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców przez okres około 21 do 23 dni. Młode łyski są z natury nidifugous, co oznacza, że opuszczają gniazdo niedługo po wykluciu, jednak przez pierwsze tygodnie życia pozostają pod opieką rodziców.

Jedną z ciekawych zachowań łyski zwyczajnej jest jej umiejętność "chodzenia po wodzie" podczas godów lub obrony terytorium. Ptaki te potrafią szybko poruszać nogami, tworząc wrażenie stąpania po powierzchni wody, co stanowi niezwykły widok.

Mimo że łyski zwyczajne są obecnie klasyfikowane jako gatunek najmniejszej troski (Least Concern) przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN), stanowią one ważny wskaźnik stanu środowisk wodnych, w których żyją. Zanieczyszczenie wód, utrata naturalnych siedlisk oraz zmiany klimatyczne mogą wpływać na populacje tych ptaków, co wymaga kontynuacji działań na rzecz ochrony ich naturalnych środowisk życia.