Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Świtezianka błyszcząca (Calopteryx splendens) to jedna z najbardziej rozpoznawalnych i uroczych ważek występujących w Europie, znana ze swojej niezwykłej urody i elegancji. Jest to gatunek, który przyciąga uwagę nie tylko entomologów, ale również miłośników przyrody, dzięki swoim żywym kolorom i gracji w locie.

Charakterystyczną cechą świtezianek błyszczących są ich wyjątkowo barwne i metalicznie połyskujące skrzydła. Samce tego gatunku posiadają głęboko zabarwione, nieprzezroczyste skrzydła o barwie, która może wahać się od intensywnego niebieskiego do zielonkawego, zależnie od kąta padania światła i lokalnej populacji. Samice natomiast mają skrzydła przezroczyste z zielonkawym lub brązowym odcieniem przy nasadach, co sprawia, że w locie prezentują się niezwykle elegancko.

Świtezianka błyszcząca osiąga od 45 do 49 mm długości ciała, z czego znaczną część stanowi odwłok. Charakteryzuje się smukłą budową ciała, z wyraźnie zaznaczonym, długim odwłokiem, który u samców ma intensywnie zieloną lub niebieską barwę, podkreślającą ich atrakcyjność.

Środowiskiem życia tych ważek są czyste, spokojne wody, takie jak wolno płynące rzeki, strumienie, a także stawy i jeziora z dobrze rozwiniętą roślinnością wodną. Preferują tereny otwarte lub lekko zacienione. W takich miejscach świtezianki błyszczące można obserwować od wczesnego lata do późnego lata, kiedy to odbywa się ich okres godowy i lęgowy.

Świtezianki błyszczące prowadzą bardzo aktywny tryb życia. Samce często zajmują i bronią terytoriów nad wodą, na których przeprowadzają zaloty do samic, wykonując charakterystyczne loty pokazowe. Podczas tych lotów samce prezentują swoje piękne, połyskujące skrzydła, starając się przyciągnąć uwagę samic i odstraszyć rywali. Samice składają jaja w roślinach wodnych, co stanowi kolejny etap w cyklu życiowym tych fascynujących owadów.

Świtezianka błyszcząca, choć nie należy do gatunków zagrożonych, wymaga czystych i dobrze zachowanych siedlisk wodnych do przetrwania. Zanieczyszczenie wód, regulacja rzek, a także utrata naturalnych siedlisk są głównymi zagrożeniami dla tego gatunku. Ochrona ich naturalnych środowisk jest kluczowa nie tylko dla zachowania bioróżnorodności, ale również dla utrzymania zdrowych ekosystemów wodnych.

Podsumowując, świtezianka błyszcząca jest wyjątkowym i pięknym przedstawicielem fauny europejskiej. Jej obecność w środowisku naturalnym jest wskaźnikiem czystości i zdrowia ekosystemów wodnych, a jej zachowanie i cykl życiowy fascynują zarówno naukowców, jak i amatorów przyrody.