Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Błotniak łąkowy (Circus pygargus) to mały do średniej wielkości ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, zamieszkujący otwarte przestrzenie takie jak łąki, pola uprawne, torfowiska i inne tereny o niskiej roślinności. Jest to gatunek wędrowny, który na terenie Polski pojawia się głównie w okresie lęgowym, od kwietnia do września, po czym odlatuje do cieplejszych regionów Afryki Subsaharyjskiej, aby tam spędzić zimę.

Charakterystyczne dla błotniaka łąkowego jest jego wydłużone, smukłe ciało oraz długie, wąskie skrzydła, które w locie prezentują charakterystyczny, lekko wklęsły kształt. Dzięki takim adaptacjom, ptak jest doskonale przystosowany do lotu ślizgowego i żeglowania na niewielkiej wysokości nad ziemią, co ułatwia mu polowanie na swoje główne ofiary - gryzonie, małe ptaki oraz owady.

Upierzenie błotniaka łąkowego jest bardzo zróżnicowane w zależności od płci. Samce posiadają szarą głowę, plecy i skrzydła, z charakterystycznymi czarnymi końcówkami piór, oraz jasnobrązowy spód ciała z delikatnymi, ciemnymi prążkami. Samice oraz młode ptaki są natomiast bardziej jednolicie brązowe z ciemniejszymi prążkami na całym ciele, co zapewnia im doskonałe maskowanie wśród roślinności.

Błotniak łąkowy prowadzi osiadły tryb życia podczas sezonu lęgowego. Gniazdo umieszcza na ziemi, wśród gęstej roślinności, gdzie samica składa zazwyczaj 3-5 jaj. Oba rodzice biorą udział w opiece nad potomstwem, jednak to głównie samica zajmuje się wysiadywaniem jaj, podczas gdy samiec odpowiada za dostarczanie pożywienia.

Gatunek ten, podobnie jak wiele innych ptaków drapieżnych, jest wrażliwy na zmiany w swoim środowisku naturalnym. Główne zagrożenia dla błotniaka łąkowego to utrata siedlisk związana z intensyfikacją rolnictwa, stosowanie pestycydów, które redukują liczbę dostępnych ofiar, oraz nielegalne polowania. W związku z tym błotniak łąkowy jest objęty ochroną na mocy wielu międzynarodowych konwencji oraz w ramach krajowych programów ochrony przyrody.

Mimo tych wyzwań, błotniak łąkowy nadal zachwyca obserwatorów przyrody swoją elegancją w locie, umiejętnościami polowania oraz pięknym upierzeniem. Jego obecność w danym ekosystemie jest także ważnym wskaźnikiem zdrowia środowiska naturalnego, co czyni go cennym gatunkiem zarówno z ekologicznego, jak i naukowego punktu widzenia.