Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Czarnotek arabski (Onychognathus tristramii) jest ptakiem należącym do rodziny szpakowatych, którego naturalne siedliska rozciągają się na tereny Bliskiego Wschodu, w tym na obszary takie jak Izrael, Jordania, północna Arabia Saudyjska oraz niektóre części Egiptu. Charakteryzuje się on unikalnym połączeniem cech fizycznych i zachowań, które wyróżniają go spośród innych przedstawicieli rodziny szpakowatych.
Wygląd czarnotka arabskiego jest zarówno elegancki, jak i wyróżniający. Ptak ten osiąga długość ciała około 25-30 cm, a jego waga waha się w granicach 100-140 gramów. Samce i samice są podobne pod względem upierzenia, które dominuje ciemnym, niemal czarnym kolorem z charakterystycznym metalicznym połyskiem, zwłaszcza na skrzydłach i ogonie. Co interesujące, na skrzydłach widnieją również białe plamy, które stają się szczególnie widoczne podczas lotu. Oczy ptaka są otoczone wyraźnym białym pierścieniem, co dodaje mu wyjątkowego wyglądu.
Czarnotek arabski jest ptakiem społecznym, często widywanym w grupach, które mogą liczyć nawet kilkadziesiąt osobników. Jego dieta jest wszechstronna i zależy od dostępności pokarmu w danym środowisku; zjada zarówno owoce, jak i nasiona, ale nie stroni również od owadów i innych małych zwierząt. Znany jest z tego, że potrafi wykorzystywać ludzkie osady jako źródło pożywienia, co czasami prowadzi do konfliktów z rolnikami, gdyż czarnotek arabski może uszkadzać uprawy w poszukiwaniu pokarmu.
Okres lęgowy czarnotka arabskiego jest ściśle związany z dostępnością pokarmu i warunkami środowiskowymi, a gniazda budowane są na skalistych klifach, w szczelinach skalnych lub na budynkach. W zniesieniu znajdują się zazwyczaj 3-5 jaj, które są wysiadywane przez okres około 14-20 dni. Młode są karmione przez obydwoje rodziców, co pozwala im szybko rosnąć i opuszczać gniazdo po około 4 tygodniach od wyklucia.
Czarnotek arabski jest gatunkiem, który przystosował się do życia w różnorodnych warunkach środowiskowych, od pustynnych obszarów po skaliste góry. Jego zdolność do przetrwania w trudnych warunkach oraz elastyczność dietetyczna są kluczowe dla utrzymania stabilnej populacji na obszarach, które zamieszkuje. Mimo że w wielu miejscach jest uznawany za gatunek niezagrożony, czarnotek arabski jest objęty ochroną w niektórych krajach, co ma na celu zachowanie jego populacji i naturalnych siedlisk.