Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Czeczotka zwyczajna (Acanthis flammea), znana również pod nazwą czeczotka, to niewielki ptak należący do rodziny łuszczakowatych. Charakterystyczne dla tego gatunku są jego niewielkie rozmiary, zgrabna sylwetka oraz barwny upierzenie, które sprawia, że czeczotka zwyczajna jest łatwo rozpoznawalna wśród innych przedstawicieli swojej rodziny.

Samice i samce czeczotek zwyczajnych różnią się nieco wyglądem. Samce mają wyraźniej zaznaczone barwy, z czerwono-brązowym nalotem na głowie i piersi, co nadaje im charakterystycznego, „zapłonętego” wyglądu. Ich plecy są szaro-brązowe z ciemniejszymi prążkami, natomiast brzuch jest biały z delikatnym, różowym nalotem. Samice są bardziej stonowane kolorystycznie, ich upierzenie jest bardziej matowe, z dominacją szarości i brązu, ale zachowują charakterystyczną czerwoną czapeczkę na głowie, choć mniej intensywną niż u samców.

Czeczotki zwyczajne są ptakami wędrownymi. Ich lęgowiska znajdują się głównie na północy Europy i Azji, a zimę spędzają w Europie Środkowej, Południowej oraz w Azji Południowej. W Polsce czeczotki pojawiają się głównie zimą, kiedy to można je obserwować w stadach, często razem z innymi małymi ptakami takimi jak np. szczygły.

Żywią się głównie nasionami traw i chwastów, ale w okresie lęgowym ich dieta uzupełniana jest także o owady. Czeczotki są zatem ważnym elementem ekosystemu, ponieważ przyczyniają się do kontroli populacji różnych szkodników roślin.

Gniazda czeczotek zwyczajnych zazwyczaj umieszczane są nisko nad ziemią, w gęstej roślinności. Są starannie ukryte i trudne do zauważenia. Samica składa od 4 do 6 jaj, które są białe z czerwonawymi plamkami. Inkubacja trwa około 11-13 dni, a młode są karmione przez oboje rodziców.

Czeczotka zwyczajna, choć nie należy do gatunków zagrożonych, to jednak jej populacja podlega fluktuacjom związanym głównie z dostępnością pożywienia. Zmiany klimatu i intensyfikacja rolnictwa mogą wpływać na dostępność nasion, co z kolei może mieć wpływ na liczebność populacji tego uroczego ptaka.

Ochrona czeczotki zwyczajnej oraz jej siedlisk jest ważna nie tylko dla zachowania bioróżnorodności, ale także dla utrzymania równowagi ekologicznej w środowiskach, w których te ptaki występują. Działania takie jak ograniczenie stosowania pestycydów, ochrona terenów lęgowych oraz zachowanie naturalnych obszarów z bogatą roślinnością mogą przyczynić się do zwiększenia populacji czeczotki zwyczajnej oraz innych gatunków ptaków korzystających z podobnych siedlisk.