Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Kleń (Squalius cephalus) to gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych, rozpowszechniony w wodach Europy oraz zachodniej Azji. Jego naturalne siedliska obejmują czyste, szybko płynące rzeki i potoki, a także jeziora i zbiorniki wodne, gdzie woda jest bogata w tlen. Kleń jest rybą, która preferuje chłodniejsze temperatury wody, co sprawia, że najlepiej czuje się w górskich i podgórskich strumieniach.

Charakterystyczne cechy morfologiczne klenia to przede wszystkim duża, masywna głowa z charakterystycznym, lekko wysuniętym ku przodowi pyskiem, który nadaje tej rybie jej łacińską nazwę 'cephalus', oznaczającą 'głowa'. Ciało klenia jest wydłużone, lekko bocznie spłaszczone, pokryte drobnymi, ścisło przylegającymi łuskami. Ubarwienie klenia jest zmienne i zależy od środowiska, w jakim żyje, jednak zazwyczaj jego grzbiet przyjmuje ciemniejsze odcienie, od zielonkawego po brązowy, boki są srebrzyste, a brzuch jaśniejszy, często biały. Ważnym elementem rozpoznawczym jest także charakterystyczny, czarny plam na przedniej części bocznej linii.

Kleń jest rybą wszystkożerną, ale w głównej mierze żywi się drobnymi bezkręgowcami, owadami wodnymi i lądowymi, a także ich larwami. Nie gardzi również małymi rybami czy roślinnością wodną. Jego dieta zmienia się wraz z wiekiem i dostępnością pokarmu w środowisku.

Okres tarła klenia przypada na wiosnę, od kwietnia do czerwca, kiedy to temperatura wody osiąga około 14°C. Ryby te wybierają do tarła płytkie, żwirowe lub kamieniste dno, gdzie samice składają jaja, które następnie są zapładniane przez samców.

Kleń jest popularnym celem wędkarzy, głównie ze względu na swoje walory smakowe oraz wyzwanie, jakie stanowi jego połów ze względu na silne i zdecydowane uderzenia oraz dynamiczne ucieczki podczas holu. Ryba ta ceniona jest również w akwarystyce za swoją atrakcyjność i charakterystyczne zachowania.

Ochrona klenia koncentruje się głównie na zachowaniu czystości wód i ochronie ich naturalnych siedlisk. Zanieczyszczenie wód, regulacja rzek oraz niszczenie naturalnych żerowisk i miejsc tarła mogą mieć negatywny wpływ na populacje tej ryby. Działania na rzecz ochrony klenia i jego środowiska są więc kluczowe dla zachowania bioróżnorodności wodnych ekosystemów, w których żyje.