Wagi i miary

Dane biologiczne

Opis zwierzęcia

Koczkodanek błotny, znany również pod nazwą naukową Allenopithecus nigroviridis, to mało znany, ale niezwykle fascynujący przedstawiciel rodziny koczkodanowatych. Jego nazwa nawiązuje do charakterystycznego, ciemnozielonego koloru sierści oraz do preferowanych przez niego bagnistych i mokradłowych siedlisk. Ta rzadka małpa mieszka głównie w gęstych lasach równikowych Afryki Środkowej, szczególnie w dorzeczu rzeki Kongo, gdzie prowadzi półwodny tryb życia, rzadko spotykany wśród naczelnych.
Koczkodanek błotny osiąga stosunkowo niewielkie rozmiary; długość jego ciała wraz z głową wynosi zwykle około 40-50 cm, zaś ogon może być równie długi lub nieco dłuższy niż reszta ciała. Waży około 5-6 kg, co czyni go jednym z mniejszych przedstawicieli swojej rodziny. Jego futro pokrywa gęsta, lśniąca sierść o głębokiej, ciemnozielonej barwie, która doskonale maskuje go wśród liści i roślinności jego naturalnego środowiska. Charakterystyczne dla tego gatunku są również jasne, prawie białe okolice pyska i brzucha, które kontrastują z resztą ciała.
Koczkodanek błotny prowadzi dość skryty tryb życia. Jest zwierzęciem socjalnym, żyjącym w niewielkich grupach liczących od kilku do kilkunastu osobników. Grupy te składają się z jednego lub kilku dorosłych samców, kilku samic oraz ich młodych. Wspólnie spędzają czas, poszukując pożywienia, które składa się głównie z owoców, nasion, liści, a czasem drobnych bezkręgowców. Wyróżnia się ich umiejętność pływania i nurkowania w poszukiwaniu pokarmu, co jest dość rzadką cechą wśród naczelnych.
Komunikacja wśród koczkodanków błotnych odbywa się za pomocą różnorodnych dźwięków, gestów i mimiki twarzy. Są to zwierzęta terytorialne, które aktywnie bronią swojego obszaru przed intruzami. Ich głosy komunikacyjne są często słyszane na bagnach w godzinach porannych i wieczornych.
Mimo że koczkodanki błotne nie są obecnie klasyfikowane jako gatunek zagrożony wyginięciem, ich populacja jest pod wpływem ciągłych zagrożeń. Główne niebezpieczeństwa to utrata i degradacja naturalnego środowiska spowodowana wylesianiem, ekspansją rolnictwa oraz budową infrastruktury. Ponadto, lokalne społeczności polują na te małpy dla mięsa, co dodatkowo zmniejsza ich liczebność.
Ochrona koczkodanka błotnego i jego siedlisk jest kluczowa dla zachowania bioróżnorodności lasów równikowych Afryki. Ochrona tych unikalnych ekosystemów wymaga międzynarodowej współpracy i zrozumienia lokalnych społeczności, aby zapewnić przetrwanie tego niezwykłego naczelnego oraz wielu innych gatunków zależnych od tych samych siedlisk.