Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Krogulec mały (Accipiter badius) to niewielki ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, zamieszkujący różnorodne środowiska w Afryce Subsaharyjskiej, na południu Azji aż po wschodnie rejony Chin i Indonezję. Jest to gatunek o dość skromnych rozmiarach, osiągający długość ciała od 23 do 38 cm, z rozpiętością skrzydeł od 58 do 78 cm. Masa ciała tych ptaków waha się między 80 a 200 g, przy czym samice są zazwyczaj większe i cięższe niż samce.

Ubarwienie krogulca małego jest zróżnicowane w zależności od płci i wieku. Samce mają zazwyczaj ciemnoszare grzbiety i jasne, poprzecznie prążkowane spody ciała. Samice i młode ptaki są bardziej brązowe z bardziej widocznymi prążkami. Charakterystyczne dla tego gatunku są również żółte tęczówki, ostre, zakrzywione szpony i długi, zaokrąglony na końcu ogon, który pomaga im w manewrowaniu podczas lotu wśród drzew.

Krogulec mały jest ptakiem bardzo zręcznym, potrafiącym doskonale manewrować wśród gęstej roślinności, co jest kluczowe podczas polowań na małe ptaki, jego główne źródło pożywienia. Znany jest z szybkich, niespodziewanych ataków, podczas których wykorzystuje element zaskoczenia. Dieta krogulca małego może być jednak bardziej zróżnicowana i obejmować również owady, małe ssaki oraz jaszczurki.

Okres lęgowy krogulca małego różni się w zależności od regionu. W trakcie sezonu rozrodczego ptaki te stają się bardzo terytorialne. Gniazdo, zwykle umiejscowione na drzewie, jest budowane przez oba ptaki z pary i składa się z gałązek. Samica składa od 3 do 5 jaj, które następnie wysiaduje przez około 30 dni. Młode krogulce opuszczają gniazdo po około 30 dniach od wyklucia, jednak przez pewien czas pozostają jeszcze pod opieką rodziców, którzy uczą je technik polowania i przetrwania.

Gatunek ten jest uznawany za najmniejszego przedstawiciela swojego rodzaju w Afryce, co czyni go szczególnie interesującym obiektem badań ornitologicznych. Mimo że krogulec mały jest szeroko rozpowszechniony i klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN), lokalne populacje mogą być narażone na zagrożenia związane z niszczeniem środowiska naturalnego, polowaniami i zatruciami. Z tego względu ochrona ich naturalnych siedlisk jest kluczowa dla zachowania tego fascynującego gatunku ptaka drapieżnego.