Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Mewa popielata (Larus smithsonianus), znana również jako mewa amerykańska, to ptak należący do rodziny mewowatych, rozpoznawalny dzięki swojemu charakterystycznemu wyglądowi oraz obecności w wielu środowiskach, od wybrzeży morskich po obszary miejskie w Ameryce Północnej.
Osobniki dorosłe tej gatunku charakteryzują się stosunkowo dużym rozmiarem, osiągając długość ciała od 55 do 62 cm, z rozpiętością skrzydeł dochodzącą do około 130-158 cm. Mewa popielata ma białą głowę, szyję, pierś i brzuch, a jej grzbiet i skrzydła są jasnoszare. Wyróżniającym cechem jest również żółty dziób z czerwoną plamką na dolnej szczęce, który służy młodym ptakom jako cel, w który mają pikować, aby wywołać odruch karmienia u dorosłych. Oczy są żółte z czerwonawym obrączkowaniem. Nogi są różowe. W szacie zimowej głowa dorosłych ptaków pokrywa się szarymi plamkami.
Młode ptaki są bardziej matowe w kolorystyce, z dominacją brązów i szarości, co pomaga im lepiej kamuflować się w swoim środowisku. Przez pierwsze trzy lata życia mewy popielate przechodzą przez serię zmian w upierzeniu, zanim osiągną pełne upierzenie dorosłych.
Mewa popielata jest wszystkożerna. Jej dieta jest bardzo zróżnicowana i może obejmować ryby, skorupiaki, owady, odpadki oraz jaja i młode innych ptaków. Ptaki te często można zobaczyć przeszukujące plaże, wysypiska śmieci oraz obszary miejskie w poszukiwaniu pokarmu.
Gniazda budują na ziemi, w koloniach, często na odosobnionych wyspach lub w trudno dostępnych miejscach, co chroni je przed drapieżnikami. W jednym lęgu mewa popielata składa zazwyczaj 2-3 jaja, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców przez około trzy tygodnie.
Mewy popielate są ptakami społecznymi, często tworzącymi duże, hałaśliwe kolonie. Ich obecność w pobliżu ludzkich osadzeń jest coraz częstsza, co czasami prowadzi do konfliktów, zwłaszcza w kwestiach związanych z odpadami i hałasem.
Choć mewa popielata jest obecnie uznawana za gatunek najmniejszej troski, zmiany w środowisku naturalnym, zanieczyszczenie oraz konkurencja o miejsca gniazdowania mogą stanowić wyzwania dla jej populacji. Ochrona środowisk naturalnych i odpowiednie zarządzanie odpadami mogą pomóc w utrzymaniu zdrowych populacji tego fascynującego ptaka.