Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Mieczodziobek (Ensifera ensifera) to niezwykle interesujący i unikatowy gatunek ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae), który zamieszkuje tereny Ameryki Południowej, a dokładniej regiony Ekwadoru i Peru. Jego niezwykła nazwa pochodzi od charakterystycznego, długiego i prostego dzioba, który przypomina kształtem miecz. Ten wyjątkowy dziób, będący jednym z najdłuższych w stosunku do rozmiaru ciała wśród wszystkich gatunków ptaków, jest przystosowaniem do pobierania nektaru z głębokich kwiatów, do których inne ptaki nie mają dostępu.

Mieczodziobek to mały ptak, którego długość ciała wynosi około 10-15 cm, przy czym sam dziób może osiągać długość do 10 cm. Samce są zazwyczaj nieco większe i posiadają dłuższe dzioby niż samice. Upierzenie mieczodziobka jest przepiękne i kolorowe. Wierzch ciała ma barwę zieloną z metalicznym połyskiem, natomiast spód jest jaśniejszy, często z odcieniami szarości. Charakterystyczne dla tego gatunku są również jaskrawoczerwone plamy na gardle samców, które kontrastują z pozostałą częścią upierzenia.

Mieczodziobek prowadzi samotniczy tryb życia i jest bardzo terytorialny. Jego dieta składa się głównie z nektaru, który uzyskuje dzięki swojemu długiemu dziobowi, pozwalającym mu dotrzeć do nektaru w głębokich i wąskich kwiatach. Nie stroni jednak również od drobnych owadów i pająków, które stanowią uzupełnienie diety, dostarczając niezbędnych białek.

Okres lęgowy mieczodziobka nie jest dokładnie określony i może różnić się w zależności od regionu. Gniazdo to niewielka, kubeczkowata konstrukcja zbudowana z roślin i pajęczyn, często umieszczana na końcu gałęzi. Samica składa zazwyczaj 2 jaja, które wysiaduje przez około 15-19 dni. Młode są karmione przez matkę i pozostają w gnieździe do momentu, gdy są w stanie samodzielnie latać.

Mieczodziobek, mimo swojego piękna i unikalności, jest gatunkiem, którego przetrwanie jest zagrożone. Główne zagrożenia to utrata naturalnego środowiska z powodu wylesiania oraz zmiany klimatyczne. Gatunek ten jest wpisany na Czerwoną Listę Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN), co podkreśla potrzebę ochrony jego siedlisk oraz dalszych badań nad zachowaniami i potrzebami tego fascynującego ptaka.