Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Orzeł australijski, znany także pod nazwą naukową Aquila audax, jest jednym z największych ptaków drapieżnych występujących na kontynencie australijskim oraz w niektórych regionach Papui-Nowej Gwinei i Indonezji. Charakteryzuje się imponującymi rozmiarami, gdzie rozpiętość jego skrzydeł może osiągać nawet do 2,5 metra, a masa ciała dorosłych osobników waha się od 3 do 6 kilogramów, przy czym samice są zazwyczaj większe i cięższe od samców.

Upierzenie orła australijskiego jest głównie ciemnobrązowe, z jaśniejszymi obszarami na głowie i szyi oraz charakterystycznymi, białymi plamami na skrzydłach i ogonie, które są szczególnie widoczne podczas lotu. Jego masywny dziób i potężne szpony są przystosowane do polowania, co czyni go doskonałym drapieżnikiem zdolnym do zabijania zdobyczy znacznie większej od siebie, w tym dużych gatunków ptaków, małych kangurów, a nawet jagniąt.

Orzeł australijski prowadzi osiadły tryb życia, z wyjątkiem młodych ptaków, które mogą wędrować na znaczne odległości. Jego terytorium łowieckie jest rozległe i może obejmować nawet kilkaset kilometrów kwadratowych. Ptak ten wykazuje silne przywiązanie do swojego terytorium, które zazwyczaj obejmuje otwarte przestrzenie, takie jak sawanny, półpustynie oraz obszary skaliste i górzyste, gdzie ma doskonałe warunki do polowania z powietrza.

Orzeł australijski jest gatunkiem monogamicznym, co oznacza, że tworzy pary na całe życie. Okres lęgowy trwa od lipca do listopada, a gniazdo, zbudowane z gałęzi na wysokich drzewach lub na skalistych półkach, jest używane przez wiele lat i może osiągnąć imponujące rozmiary. Samica zwykle składa od jednego do trzech jaj, z których wylęga się zazwyczaj tylko jedno pisklę, które jest karmione przez obydwoje rodziców przez około trzy miesiące, aż do osiągnięcia zdolności do lotu.

Chociaż orzeł australijski jest obecnie uznawany za gatunek najmniejszej troski, to jednak stoi on przed szeregiem wyzwań, w tym utratą siedlisk, kolizjami z liniami energetycznymi oraz prześladowaniem ze strony ludzi, którzy postrzegają go jako zagrożenie dla drobnego inwentarza. Ochrona tego majestatycznego ptaka wymaga ciągłej edukacji społeczeństwa oraz działań na rzecz ochrony jego naturalnego środowiska.