Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Paszkot, znany również pod naukową nazwą Turdus viscivoruspaszkot, to duży przedstawiciel rodziny drozdów, występujący głównie w Europie oraz w niektórych częściach Azji. Charakteryzuje się stosunkowo dużymi rozmiarami w porównaniu z innymi drozdami, osiągając długość ciała około 27-29 cm i rozpiętość skrzydeł do 40-42 cm. Jego waga waha się od 100 do 140 gramów. Ubarwienie paszkota jest dość charakterystyczne i pozwala łatwo odróżnić go od innych ptaków. Jego górne partie ciała mają kolor szarobrązowy, zaś spód jest jaśniejszy, zazwyczaj biały z wyraźnymi, ciemnymi kropkami. Dziób jest mocny i dość długi, umożliwiający efektywne zbieranie pokarmu, którym są głównie owoce, ale w sezonie letnim paszkoty zjadają także dużą ilość owadów i innych małych bezkręgowców.
Paszkot jest ptakiem o silnie rozwiniętym terytorializmie, zwłaszcza w okresie lęgowym, który trwa od kwietnia do lipca. Buduje on stosunkowo duże, dobrze ukryte gniazda, zazwyczaj w koronach wysokich drzew. Samica składa od 3 do 5 jaj, które następnie wysiaduje przez około dwa tygodnie. Młode paszkoty opuszczają gniazdo po kolejnych trzech tygodniach, ale przez pewien czas pozostają jeszcze pod opieką rodziców.
Paszkot jest ptakiem osiadłym lub częściowo wędrownym. Ptaki zamieszkujące północne i wschodnie obszary zasięgu często przemieszczają się na południe na zimę, podczas gdy populacje z zachodniej i południowej Europy zazwyczaj pozostają w swoich lęgowiskach przez cały rok. Zimą paszkoty często tworzą niewielkie stada, które wspólnie szukają pożywienia.
Ptak ten preferuje zróżnicowane środowiska leśne, zwłaszcza stare, dojrzałe lasy liściaste i mieszane z bogatym podszytem. Paszkoty można również spotkać w sadach, parkach i dużych ogrodach, gdzie dostępne są ich ulubione owoce.
Mimo że paszkot nie jest obecnie uznawany za gatunek zagrożony, jego populacje w niektórych regionach doświadczają spadków, głównie z powodu utraty naturalnych siedlisk, fragmentacji lasów oraz intensywnego rolnictwa. Ochrona starych lasów i zachowanie różnorodności biologicznej w krajobrazie rolniczym są kluczowe dla zachowania tego interesującego gatunku ptaka.