Opis zwierzęcia

Pliszka siwa (Motacilla alba) to niewielki, zgrabny ptak z rodziny pliszek, który można rozpoznać po jego charakterystycznym, eleganckim upierzeniu i żywiołowym zachowaniu. Jest to gatunek szeroko rozpowszechniony, występujący w Europie, Azji oraz północnej Afryce, a za sprawą migracji dociera również do południowej Afryki i południowej Azji. Pliszka siwa jest znana ze swojej adaptacyjności, mogąc zamieszkiwać różnorodne siedliska, począwszy od otwartych terenów wiejskich, poprzez parki miejskie, a skończywszy na brzegach rzek i jezior.

Długość ciała pliszki siwej wynosi około 18 cm, a jej rozpiętość skrzydeł może osiągać do 25-30 cm. Wyróżnia się smukłą budową ciała z długimi, cienkimi nogami, które umożliwiają jej szybkie poruszanie się w poszukiwaniu pokarmu. Upierzenie tego ptaka jest jednym z jego najbardziej charakterystycznych cech – samce w okresie lęgowym mają białą piersią, brzuch oraz boki, czarne grzbiety, a także charakterystyczne długie, czarne ogony z białymi bokami, które dynamicznie poruszają podczas chodzenia. Samice i młode ptaki mają mniej kontrastowe upierzenie, z większym udziałem szarości.

Pliszka siwa jest ptakiem owadożernym, którego dieta składa się głównie z małych owadów i ich larw. Często można ją obserwować, jak zręcznie łapie swoje ofiary na ziemi, wykonując charakterystyczne, szybkie ruchy głową.

W okresie lęgowym, który przypada na wiosnę i wczesne lato, pliszki siwe zakładają gniazda w różnych miejscach, często blisko ludzkich siedzib – pod dachówkami, w szczelinach budynków czy na stromych brzegach rzek. Gniazdo, zbudowane z trawy, mchu i piór, ma formę półkuli z niewielkim otworem. Samica składa od 4 do 7 jaj, które wysiaduje przez około 12-14 dni. Młode są karmione przez oboje rodziców i opuszczają gniazdo po około 2 tygodniach, choć przez pewien czas są jeszcze zależne od opieki dorosłych.

Pliszka siwa odgrywa ważną rolę w ekosystemie jako naturalny kontroler populacji owadów. Jej obecność w środowisku jest również wskaźnikiem zdrowego, zrównoważonego ekosystemu. Mimo że gatunek ten nie jest obecnie uznawany za zagrożony, zmiany w środowisku naturalnym, takie jak intensyfikacja rolnictwa czy zanieczyszczenie środowiska, mogą wpłynąć na jego populację. Dlatego ważne jest, aby zachować i chronić naturalne siedliska pliszki siwej oraz promować praktyki przyjazne dla środowiska, które wspierają różnorodność biologiczną.