Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Podgorzałka zwyczajna (Aythya nyroca) jest małym, wyróżniającym się ptakiem wodnym należącym do rodziny kaczkowatych. Charakterystyczna dla swojego gatunku, uznawana jest za jedną z bardziej urokliwych kaczek występujących w Europie, Azji oraz w północno-wschodniej Afryce. Ze względu na swoje preferencje środowiskowe, podgorzałka zwyczajna wybiera jako miejsce do życia głównie słodkowodne jeziora, stawy, bagna oraz wolno płynące rzeki, gdzie woda jest czysta i obfituje w roślinność wodną.

Wygląd tego ptaka jest dość charakterystyczny i pozwala na łatwe odróżnienie go od innych przedstawicieli rodziny kaczkowatych. Samce w okresie godowym mają lśniące, kasztanowe upierzenie z charakterystyczną białą plamą po bokach ciała tuż przy ogonie, czarną głowę oraz czerwone oczy, co nadaje im niezwykle elegancki wygląd. Ich dziób jest ciemny z niebieskim połyskiem. Poza sezonem godowym samce przypominają samice, które są bardziej stonowane kolorystycznie – mają brązowe upierzenie z jaśniejszym spodem ciała i mniej wyróżniającą się plamę przy ogonie. Zarówno samce, jak i samice, mają stosunkowo krótkie nogi i krótki, zaokrąglony ogon, co jest typowe dla ptaków wodnych.

Podgorzałka zwyczajna prowadzi raczej skryty tryb życia, szczególnie w porze lęgowej. Gniazda lokalizuje zazwyczaj w ukryciu, na gęsto zarośniętych brzegach wód. Są one budowane z roślin wodnych i dobrze zamaskowane. W zniesieniu znajduje się zazwyczaj od 6 do 10 jaj, które samica wysiaduje przez około 25-28 dni. Młode szybko opuszczają gniazdo i są w stanie pływać niemal od razu, jednak przez pierwsze tygodnie życia pozostają pod opieką matki, która chroni je i uczy, jak zdobywać pokarm.

Dietę podgorzałki zwyczajnej stanowią głównie nasiona i inne części roślin wodnych, choć nie gardzi także małymi bezkręgowcami wodnymi. Ptak ten nurkuje w poszukiwaniu pokarmu, co czyni go doskonałym pływakiem i nurkiem.

Podgorzałka zwyczajna jest gatunkiem, który na przestrzeni lat doświadczył spadku populacji z powodu utraty naturalnych siedlisk, przede wszystkim na skutek osuszania terenów bagiennych i przekształcania ich pod rolnictwo lub urbanizację. Jest objęta ochroną na mocy wielu międzynarodowych konwencji i programów ochrony przyrody. Pomimo tych działań, nadal wymaga szczególnej uwagi i ochrony, aby zapewnić jej przetrwanie i stabilność populacji w naturalnym środowisku.