Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Pójdźka zwyczajna (Athene noctua), znana również jako syczek zwyczajny, jest małym, lecz wyjątkowo interesującym ptakiem z rodziny sów (Strigidae). Jest to gatunek szeroko rozpowszechniony w Europie, Azji oraz północnej Afryce, a jego adaptacyjność pozwala mu zamieszkiwać różnorodne środowiska, od otwartych przestrzeni z niską roślinnością, przez tereny rolnicze, aż po obrzeża miast i parki.

Pójdźka zwyczajna charakteryzuje się stosunkowo niewielkimi rozmiarami – jej długość ciała wynosi od 21 do 23 cm, a rozpiętość skrzydeł oscyluje w granicach 54-58 cm. Masa ciała waha się od 140 do 220 g, przy czym samice są z reguły nieco większe i cięższe od samców. Ptak ten ma krępą budowę ciała, dużą głowę z wyraźnie zaznaczonymi, jasnymi "brwiami", które nadają mu charakterystyczny, nieco zdziwiony wyraz twarzy. Oczy są duże, żółte, a wokół nich widoczna jest ciemna obwódka, która jeszcze bardziej podkreśla intensywność spojrzenia. Ubarwienie ciała jest stosunkowo jednolite, z przewagą odcieni brązu, przeplatanych jasnymi i ciemnymi plamkami, co doskonale maskuje ptaka w środowisku naturalnym.

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech pójdźki zwyczajnej jest jej głos. Ptak ten wydaje różnorodne dźwięki, od niskich "ku-ku-ku", przez szorstkie "krzyk", po delikatne "ćwierkanie", które są ważnym elementem komunikacji, zwłaszcza w okresie godowym.

Pójdźka zwyczajna prowadzi głównie nocny tryb życia. Za dnia zazwyczaj odpoczywa, skryta w szczelinach skalnych, dziuplach drzew lub budynków. Poluje głównie o zmierzchu lub wczesnym rankiem. Jej dieta składa się przede wszystkim z małych ssaków, takich jak myszy i nornice, ale nie gardzi również owadami, małymi ptakami czy dżdżownicami. Sposób polowania jest typowy dla sów – pójdźka zwyczajna wykorzystuje swoje doskonałe zdolności wzrokowe i słuchowe, by lokalizować ofiarę, a następnie cicho na nią spada, chwytając ją swoimi silnymi szponami.

Rozmnażanie pójdźki zwyczajnej zwykle odbywa się raz do roku. Samica składa od 3 do 5 jaj w wybranym gnieździe, które może znajdować się w dziupli drzewa, na skalnym występie lub nawet w specjalnie przygotowanym przez człowieka budce lęgowej. Inkubacja trwa około 28-29 dni, a w tym czasie to głównie samica zajmuje się wysiadywaniem jaj, podczas gdy samiec dostarcza pożywienie. Po wykluciu się młodych, oboje rodzice opiekują się nimi, aż staną się w pełni samodzielne, co zwykle następuje po około 5-6 tygodniach.

Pójdźka zwyczajna, mimo swojej adaptacyjności, w wielu regionach stoi w obliczu różnych zagrożeń, w tym utraty naturalnych siedlisk, stosowania pestycydów, które zmniejszają liczebność zdobyczy, oraz kolizji z pojazdami. Z tego powodu różne programy ochronne i badania nad ekologią tego gatunku są niezwykle ważne dla jego przetrwania. W Polsce pójdźka zwyczajna jest objęta częściową ochroną gatunkową, co podkreśla potrzebę dbałości o jej populacje i środowisko życia.