Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Pójdźka bramińska (Athene brama), znana również jako sowa bramińska, to mały, ale fascynujący ptak z rodziny sów. Jego nazwa pochodzi od hinduskiego boga stworzenia, Bramy, co odzwierciedla jego egzotyczne pochodzenie i mistyczną aurę. Ten gatunek występuje głównie w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej, rozprzestrzeniając się od Indii i Sri Lanki aż po Chiny i Indonezję. Jest to ptak osiadły, który rzadko migruje, preferując życie w bliskości ludzkich osad, gdzie łatwo znajduje pożywienie.

Pójdźka bramińska jest stosunkowo niewielka jak na sowy – osiąga długość ciała od 19 do 21 cm, a jej rozpiętość skrzydeł wynosi około 50-54 cm. Jej upierzenie jest głównie szaro-brązowe z delikatnymi, ciemniejszymi plamkami i pasami, które zapewniają doskonały kamuflaż wśród gałęzi drzew i krzewów. Charakterystyczną cechą wyglądu są jasne, duże oczy dające jej wyrazisty i bystry wzrok, co jest typowe dla nocnych drapieżników. Ponadto, posiada długie, ostro zakończone skrzydła i stosunkowo krótki ogon.

Zachowania i tryb życia pójdźki bramińskiej są związane z jej nocnym trybem życia. W ciągu dnia ptak ten zwykle odpoczywa w ukryciu przed drapieżnikami, takimi jak większe ptaki drapieżne. Aktywność polowania rozpoczyna się zmierzchem. Pójdźka ta żywi się głównie małymi gryzoniami, owadami, małymi ptakami i nietoperzami. Jej doskonały słuch i wzrok pozwalają jej efektywnie lokalizować ofiary nawet w całkowitej ciemności.

Rozród pójdźki bramińskiej zwykle ma miejsce raz w roku, chociaż w niektórych regionach może dochodzić do dwóch lęgów. Gniazda umieszczane są w naturalnych zagłębieniach drzew, starych dziuplach lub nawet na opuszczonych budynkach. Samica składa od 3 do 5 jaj, które wysiaduje przez około 30 dni. W tym czasie samiec dostarcza jej pożywienie. Młode są w pełni opierzone i zdolne do lotu po około miesiącu od wyklucia.

Pójdźka bramińska pełni ważną rolę w ekosystemach, do których należy, przyczyniając się do kontroli populacji gryzoni i szkodników. Niestety, podobnie jak wiele innych gatunków dzikiej fauny, również i ona stoi przed wyzwaniami związanymi z utratą naturalnych siedlisk, zanieczyszczeniem środowiska i zmianami klimatycznymi. Ochrona jej naturalnego środowiska jest kluczowa dla zachowania różnorodności biologicznej i ekologicznej równowagi.