Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Ropucha paskówka (Epidalea calamita), zwana również ropuchą szarą, jest fascynującym gatunkiem płaza, który zasługuje na szczegółowe przyjrzenie się. Ten stosunkowo mały płaz jest rozpoznawalny dzięki charakterystycznemu, żółtemu, czasami prawie złotemu paskowi, który przebiega wzdłuż środka grzbietu. Kolor skóry ropuchy paskówki waha się od różnych odcieni szarości po brąz, a jej ciało pokryte jest drobnymi brodawkami, które nadają jej szorstką teksturę.
Ropucha paskówka dorasta do około 4-7 cm długości, z czego samce są zazwyczaj mniejsze od samic. Jedną z wyjątkowych cech tej ropuchy jest jej zdolność do wydawania z siebie charakterystycznego, długotrwałego nawoływania, które przypomina dźwięk motocykla. To nawoływanie, często słyszane w nocnych godzinach wiosną i na początku lata, służy przyciągnięciu samic podczas sezonu rozrodczego.
Ropucha paskówka jest gatunkiem, który preferuje otwarte tereny, takie jak łąki, pola, wydmy, a nawet ogrody, o ile znajdują się tam odpowiednie miejsca do ukrycia się i rozmnażania. Woda jest kluczowym elementem ich środowiska, ponieważ ropuchy te składają jaja w tymczasowych zbiornikach wodnych, takich jak kałuże, rowy czy stawy. Larwy, znane jako kijanki, rozwijają się w wodzie, przechodząc przez fascynujący proces metamorfozy, zanim wyłonią się jako młode ropuchy.
Co ciekawe, ropucha paskówka posiada zdolność do tolerowania niższych stężeń soli w wodzie, co umożliwia jej życie w nieco słonawych zbiornikach wodnych, co jest rzadkością wśród płazów. Ponadto, dzięki specyficznym gruczołom umieszczonym na skórze, ropucha ta jest w stanie wydzielać substancję o ostrym smaku, co odstrasza większość potencjalnych drapieżników.
Zwyczaje żywieniowe ropuchy paskówki są typowe dla większości ropuch. Żywi się ona różnorodnymi bezkręgowcami, takimi jak owady, pająki, ślimaki, co sprawia, że pełni ważną rolę w ekosystemie, regulując populacje tych zwierząt.
Niestety, podobnie jak wiele innych gatunków płazów, ropucha paskówka stoi w obliczu licznych zagrożeń, w tym utraty naturalnych siedlisk, zanieczyszczenia środowiska, zmian klimatycznych oraz chorób. Ochrona ich naturalnych siedlisk, jak również zwiększanie świadomości na temat ich roli w ekosystemie, są kluczowe dla zapewnienia przetrwania tego niezwykłego gatunku na przyszłe pokolenia.