Wagi i miary

Dane biologiczne

Opis zwierzęcia

Rozpiór (Abramis ballerus) to słodkowodna ryba z rodziny karpiowatych, którą można spotkać w wodach Europy i Azji. Jest to gatunek o dość charakterystycznym wyglądzie, który z łatwością można odróżnić od innych ryb zamieszkujących te same wody.
Ciało rozpióra jest wydłużone i bocznie spłaszczone, co jest typowe dla wielu gatunków karpiowatych. Długość ciała dorosłych osobników może osiągnąć od 30 do 45 cm, choć spotykane są również większe egzemplarze. Skóra jest pokryta drobnymi, ale dobrze zaznaczonymi łuskami, które mają srebrzysty, błyszczący odcień z niebieskawym lub zielonkawym połyskiem, co nadaje rybie niezwykle efektowny wygląd.
Głowa rozpióra jest stosunkowo mała w porównaniu do reszty ciała, z małymi, okrągłymi oczami, które umieszczone są wysoko i skierowane do przodu, co sugeruje, że rozpiór jest raczej drapieżnikiem z zasadzki niż aktywnym myśliwym. Usta są dość małe, końcowe, przystosowane do pobierania pokarmu z powierzchni wody lub tuż pod nią.
Płetwy są dobrze rozwinięte, z dużą, owalną płetwą grzbietową umiejscowioną blisko środka ciała, co pomaga w stabilizacji podczas szybkiego pływania. Płetwa ogonowa jest głęboko wcięta, co dodatkowo zwiększa manewrowość ryby w wodzie.
Rozpiór preferuje ciepłe, stojące lub wolno płynące wody, takie jak jeziora, stawy, zbiorniki zaporowe, a także wolniejsze odcinki rzek. Jest gatunkiem stadnym, często tworzącym duże, zwarte grupy. W swojej diecie rozpiór jest dość wszechstronny - żywi się głównie drobnymi bezkręgowcami wodnymi, zooplanktonem, a czasami roślinnością wodną.
Okres tarła rozpióra przypada na wiosnę, gdy temperatura wody osiąga około 14-20 stopni Celsjusza. Samice składają jaja na roślinach wodnych, gdzie samce następnie je zapładniają. Rozwój embrionalny jest szybki, a młode ryby szybko dołączają do stad dorosłych osobników.
Ze względu na swoje preferencje siedliskowe oraz dietę, rozpiór jest uznawany za ważny gatunek w ekosystemach wodnych, przyczyniając się do kontroli populacji drobnych organizmów wodnych. Chociaż nie jest głównym celem rybołówstwa komercyjnego, lokalnie może być poławiany dla sportu lub konsumpcji. Jego mięso jest smaczne, choć niezbyt popularne w wielu regionach.
Ochrona i zachowanie naturalnych siedlisk rozpióra są kluczowe dla utrzymania jego populacji. Zanieczyszczenie wód, regulacja rzek i utrata naturalnych terenów zalewowych stanowią zagrożenie dla tego gatunku, podobnie jak dla wielu innych gatunków słodkowodnych. Właściwe zarządzanie zasobami wodnymi oraz ochrona ekosystemów są niezbędne, aby zapewnić przetrwanie rozpióra na przyszłe pokolenia.