Status zagrożenia
Opis zwierzęcia
Rybitwa arabska (Sterna repressa) jest interesującym przedstawicielem rodziny mewowatych, zamieszkującym głównie regiony Bliskiego Wschodu oraz niektóre obszary Afryki. Charakteryzuje się smukłą budową ciała, długimi, wąskimi skrzydłami i charakterystycznym, ostrym dziobem, który jest doskonale przystosowany do chwytania ryb, stanowiących główny element jej diety.
Długość ciała rybitwy arabskiej wynosi zazwyczaj od 33 do 36 cm, rozpiętość skrzydeł może osiągać od 67 do 76 cm. Jej upierzenie jest głównie białe, z charakterystycznymi czarnymi akcentami na głowie. Czarny, elegancki kapturek sięga aż za oczy, tworząc kontrast z białymi policzkami. Górne części ciała mogą wykazywać lekki szary odcień, co dodaje jej wyglądowi subtelności. Dziób rybitwy arabskiej jest długi, cienki i ostry, zazwyczaj o intensywnie żółtym kolorze, co jeszcze bardziej wyróżnia ją wśród innych ptaków wodnych. Nogi są krótkie, o barwie od jasnożółtej do czerwonej, co jest typowe dla wielu gatunków rybitw.
Rybitwa arabska preferuje środowiska wodne takie jak laguny, słone bagna, estuaria rzek oraz wybrzeża morskie. Jest to ptak migracyjny, który w zależności od pory roku przemieszcza się między swoimi obszarami lęgowymi a zimowiskami. W sezonie lęgowym rybitwy te gromadzą się w koloniach, często współdzieląc przestrzeń z innymi gatunkami ptaków. Ich gniazda są proste, często nie więcej niż zagłębienie w ziemi, w którym składane są 2-3 jaja.
Odżywianie rybitwy arabskiej jest typowe dla ptaków wodnych – bazuje głównie na rybach, które łapie, nurkując z powietrza do wody z niesamowitą zręcznością. Może także zjadać małe skorupiaki i owady, co dowodzi jej zdolności adaptacyjnych do różnorodnych źródeł pokarmu.
Zachowania społeczne rybitwy arabskiej są fascynujące. W okresie lęgowym ptaki te wykazują silne więzi z partnerem i potomstwem, wspólnie broniąc terytorium przed intruzami. Ich komunikacja opiera się na szerokim wachlarzu dźwięków, od miękkich, melodyjnych tonów po ostre, przeraźliwe krzyki alarmowe.
Rybitwa arabska, choć nie należy do gatunków zagrożonych wyginięciem, to jednak stoi przed wyzwaniami związanymi z degradacją środowiska naturalnego, utratą siedlisk oraz zanieczyszczeniem wód, co może wpływać na dostępność pokarmu. Ochrona jej naturalnego środowiska jest kluczowa dla zachowania tego pięknego gatunku ptaka na naszej planecie.