Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Rybitwa chińska (Thalasseus bernsteini), znana również pod nazwą rybitwa białolica, to gatunek ptaka morskiego z rodziny mewowatych (Laridae). Jest to ptak średniej wielkości, który wyróżnia się swoim charakterystycznym wyglądem i zachowaniami. Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w 1861 roku przez niemieckiego ornitologa Heinricha von Bernsteina, od którego nazwiska pochodzi jego nazwa naukowa.

Występowanie i środowisko

Rybitwa chińska jest ptakiem wędrownym, którego obszar występowania rozciąga się od wschodnich obszarów Rosji po wschodnie wybrzeża Chin i Korei, a zimą migruje do południowo-wschodniej Azji, Australii, i niekiedy do wschodnich wybrzeży Afryki. Preferuje tereny przybrzeżne, takie jak estuaria, laguny, piaszczyste lub kamieniste plaże oraz wyspy.

Opis fizyczny

Dorosłe osobniki rybitwy chińskiej osiągają długość ciała około 44-47 cm, z rozpiętością skrzydeł wynoszącą około 97-105 cm. Mają stosunkowo długie, smukłe ciała, z charakterystycznym długim, ostrym dziobem o czerwono-pomarańczowym kolorze, który służy im do chwytania ryb. W okresie lęgowym ich czoło i spód ciała są białe, natomiast górne partie ciała przybierają szarą barwę. Najbardziej charakterystycznym elementem ich wyglądu jest czarna czapeczka na głowie, która rozciąga się od oczu do tyłu głowy. Ich nogi są krótkie i mają jasnoczerwoną barwę.

Zachowanie

Rybitwy chińskie są znane ze swojego spektakularnego zachowania podczas polowania na ryby, które polega na nurkowaniu z powietrza do wody. Są to ptaki bardzo towarzyskie, które często gromadzą się w duże kolonie podczas sezonu lęgowego. Budują gniazda na ziemi, w płytkich zagłębieniach, które wyściełają roślinnością. W zniesieniu zazwyczaj znajdują się dwa do trzech jaj.

Status ochrony

Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN), rybitwa chińska jest klasyfikowana jako gatunek zagrożony (EN). Główne zagrożenia dla tego gatunku to utrata i degradacja siedlisk związana z rozwojem terenów przybrzeżnych, zakłócenia ludzkie, a także zmiany klimatyczne wpływające na dostępność ich pożywienia. Ochrona ich siedlisk oraz ograniczenie zakłóceń w obszarach lęgowych są kluczowe dla zachowania tego unikalnego gatunku ptaka.