Wagi i miary

Dane biologiczne

Opis zwierzęcia

Sieweczka rzeczna (Charadrius dubius) to mały ptak wędrowny należący do rodziny sieweczkowatych. Z wyglądu przypomina nieco większe gatunki sieweczek, lecz charakteryzuje się mniejszymi rozmiarami i bardziej delikatną budową ciała. Ptak ten osiąga długość około 14-16 cm, a jego rozpiętość skrzydeł wynosi od 35 do 39 cm. Masa ciała sieweczki rzecznej waha się w granicach 30-55 g.

Upierzenie sieweczki rzecznej jest stosunkowo skromne, lecz posiada charakterystyczne cechy ułatwiające jej identyfikację. Górne części ciała mają barwę szarobrązową, co doskonale maskuje ptaka w otoczeniu kamienistych brzegów rzek i strumieni, gdzie najczęściej przebywa. Spód ciała jest biały, co kontrastuje z ciemniejszymi partiach górnych. Najbardziej charakterystycznym elementem jest czarna obroża na szyi, dobrze widoczna u dorosłych osobników w okresie godowym, oraz czarne pasy na bokach głowy, które tworzą rodzaj "opaski" przechodzącej przez oczy. Dziób sieweczki rzecznej jest krótki i czarny, a nogi długie i cienkie, o żółtawym lub pomarańczowym odcieniu, co dodatkowo odróżnia ją od innych sieweczek.

Sieweczka rzeczna zamieszkuje przede wszystkim tereny otwarte, takie jak kamieniste lub żwirowe brzegi rzek, jezior oraz strumieni, a także różnego rodzaju zbiorniki wodne o małej głębokości. Preferuje obszary z niewielką roślinnością, co ułatwia jej poszukiwanie pożywienia, jakim są głównie owady i ich larwy, małe skorupiaki oraz różnego rodzaju bezkręgowce wodne.

W okresie lęgowym, który przypada na wiosnę i wczesne lato, sieweczka rzeczna wykazuje terytorializm. Samica składa zazwyczaj 3-4 jaja w płytkim zagłębieniu w ziemi, które niekiedy wyściela drobnymi kamieniami lub roślinnością. Oboje rodzice uczestniczą w wysiadywaniu jaj, które trwa około 24-28 dni, a także w opiece nad pisklętami. Młode są zagniazdownikami, co oznacza, że opuszczają gniazdo stosunkowo szybko po wykluciu, lecz przez dłuższy czas są zależne od rodziców, którzy je karmią i chronią.

Sieweczka rzeczna jest ptakiem wędrownym. Ptaki z obszarów północnych i wschodnich Europy przemieszczają się na zimę do basenu Morza Śródziemnego, Afryki Północnej oraz południowej Azji. Wędrówki te są kluczowe dla przetrwania gatunku, umożliwiając dostęp do obszarów, gdzie pokarm jest dostępny przez cały rok.

Zagrożenia dla sieweczki rzecznej wynikają przede wszystkim z niszczenia jej naturalnych siedlisk przez działalność człowieka, taką jak regulacja rzek, eksploatacja żwirowisk oraz zanieczyszczenie wód. Pomimo tych zagrożeń, na większości swojego zasięgu sieweczka rzeczna nie jest obecnie uznawana za gatunek zagrożony. Jednakże wymaga stałej obserwacji i ochrony, aby zapewnić jej długoterminowe przetrwanie.