Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Stułbia szara (Hydra oligactis) to fascynujący przedstawiciel słodkowodnych zwierząt należący do typu parzydełkowców (Cnidaria), który obejmuje również takie zwierzęta jak meduzy, koralowce czy stułbie. Charakteryzuje się niezwykłą budową i zdolnościami, dzięki którym przetrwała miliony lat ewolucji niemal bez zmian.

Stułbia szara jest niewielkim organizmem, którego wielkość zazwyczaj nie przekracza kilku milimetrów, choć niektóre osobniki mogą osiągnąć do 2 cm długości. Ciało stułbi jest walcowate, z jednej strony zakończone dyskiem przytwierdzającym, za pomocą którego zwierzę mocuje się do podłoża w wodzie stojącej lub wolno płynącej. Na przeciwległym końcu znajduje się otwór gębowy otoczony od 6 do 10 mackami, które pełnią kluczową rolę w procesie zdobywania pożywienia.

Struktura ciała stułbi szarej jest stosunkowo prosta, co jest charakterystyczne dla parzydełkowców. Składa się z dwóch warstw komórkowych – zewnętrznej epidermy i wewnętrznej gastrodermy, pomiędzy którymi znajduje się galaretowata substancja zwana mezogleą. To proste zbudowanie nie przeszkadza jednak stułbiom w prowadzeniu aktywnego trybu życia.

Unikalną cechą stułbi, w tym stułbi szarej, są komórki parzydełkowe zwane cnidocytami, rozmieszczone głównie na mackach. Są one wyposażone w mikroskopijne harpuny, które mogą być wystrzeliwane z niesamowitą prędkością w kierunku zdobyczy lub zagrożenia. Harpuny te wstrzykują trującą substancję paraliżującą ofiarę, co ułatwia jej połknięcie przez otwór gębowy stułbi.

Stułbia szara jest zdolna do zarówno płciowego, jak i bezpłciowego rozmnażania. Rozmnażanie bezpłciowe odbywa się przez pączkowanie, proces, podczas którego z boku ciała dorosłego osobnika wyrasta nowy osobnik, który w końcu odłącza się i zaczyna samodzielne życie. Rozmnażanie płciowe ma miejsce rzadziej i zależy od warunków środowiskowych.

Interesującą cechą stułbi, w tym stułbi szarej, jest ich zdolność do regeneracji. Mogą one odtworzyć utracone części ciała, co czyni je obiektem badań w dziedzinie biologii rozwoju i regeneracji.

Stułbia szara, mimo swojej niewielkiej wielkości, odgrywa ważną rolę w ekosystemach wodnych, będąc jednym z elementów sieci pokarmowej. Jest ona zarówno drapieżnikiem polującym na drobne organizmy wodne, jak i ofiarą dla większych zwierząt.

Podsumowując, stułbia szara jest niezwykłym przykładem adaptacji i przetrwania w zmieniającym się świecie naturalnym. Jej prosta budowa, zdolności łowieckie i regeneracyjne, a także różnorodne strategie rozmnażania czynią ją fascynującym obiektem badań naukowych i cennym elementem słodkowodnych ekosystemów.