Opis zwierzęcia

Uhla zwyczajna (Melanitta fusca), znana również jako tracz nurogęś, to średniej wielkości ptak wodny z rodziny kaczkowatych. Jej wygląd, zachowanie i miejsce w ekosystemie wodnych obszarów są fascynujące i zasługują na szczegółowe przyjrzenie się.
Charakterystyczne cechy wyglądu tego gatunku to przede wszystkim ciemne upierzenie, które u samców jest niemal czarne z białymi plamami na głowie i szyi, natomiast samice są ubarwione na brązowo z jaśniejszymi pasmami. Co ciekawe, u obu płci występują charakterystyczne żółte oczy, które stanowią wyraźny kontrast dla ich ciemniejszego upierzenia. Uhla zwyczajna jest także rozpoznawalna po swoim wydłużonym, lekko zakrzywionym dziobie, który jest przystosowany do filtracji pokarmu z wody.
Ten ptak wodny osiąga długość ciała około 50-60 cm, z rozpiętością skrzydeł dochodzącą do około 80-90 cm, co czyni ją jednym z większych przedstawicieli rodziny kaczkowatych. Masa ciała uhlów zwyczajnych waha się od 1 do 2 kg, przy czym samce są zazwyczaj cięższe i większe od samic.
Uhle zwyczajne prowadzą wodny tryb życia, preferując otwarte, zimne wody północnego Atlantyku i Arktyki, a także Bałtyk. W okresie zimowym migrują na południe, gdzie można je spotkać na większych jeziorach, rzekach oraz przybrzeżnych wodach morskich. Są doskonałymi pływakami i nurkami, potrafiące zanurkować na głębokość do 30 metrów w poszukiwaniu pokarmu, którym są głównie małe ryby, skorupiaki i mięczaki.
Okres lęgowy uhlów zwyczajnych rozpoczyna się wiosną, gdy ptaki te wracają na północne tereny lęgowe, które znajdują się zazwyczaj na słabo zalesionych obszarach blisko słodkowodnych jezior i rzek. Samica składa od 6 do 9 jaj, które następnie wysiaduje przez około 4 tygodnie. Młode uhle są z natury precocialne, co oznacza, że są stosunkowo rozwinięte i samodzielne tuż po wykluciu, jednak przez pierwsze tygodnie życia pozostają pod opieką matki.
Uhla zwyczajna odgrywa ważną rolę w ekosystemach wodnych, będąc nie tylko konsumentem różnorodnych organizmów wodnych, ale także ofiarą dla drapieżników, takich jak orły czy norki europejskie. Jej populacja jest obecnie stabilna, choć lokalnie może być zagrożona przez zanieczyszczenie wód, utratę naturalnych siedlisk oraz zakłócenia spowodowane działalnością człowieka.
Warto podkreślić, że uhla zwyczajna, podobnie jak wiele innych ptaków wodnych, jest objęta ochroną w ramach różnych międzynarodowych umów i programów ochrony przyrody, co ma na celu zapewnienie jej długoterminowego przetrwania i ochrony naturalnych siedlisk.