Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Węgorz europejski (Anguilla anguilla) to fascynująca i tajemnicza ryba, która od wieków budzi zainteresowanie i ciekawość badaczy oraz miłośników przyrody. Charakteryzuje się wyjątkowym cyklem życiowym i zdolnością do pokonywania ogromnych odległości, co czyni go jednym z najbardziej interesujących mieszkańców wodnych ekosystemów.

Wygląd fizyczny węgorza europejskiego jest charakterystyczny dla tej grupy ryb. Posiada długie, wężowate ciało, które może osiągnąć nawet 1,5 metra długości, choć zwykle spotyka się osobniki o długości około 60-80 cm. Skóra węgorza jest śliska, pokryta śluzem, co ułatwia mu przemieszczanie się wśród kamieni i roślinności wodnej. Kolor ciała węgorza europejskiego jest zmienny i zależy od wieku oraz środowiska, w którym żyje. Młode osobniki, zwane węgorzyczkami, są zazwyczaj przezroczyste, natomiast dorosłe egzemplarze mają ciemnozieloną, brązową lub nawet czarną barwę na grzbiecie, przechodzącą w jaśniejsze odcienie żółci i bieli na brzuchu.

Węgorze europejskie są znane ze swojej niezwykłej migracji. Ich cykl życiowy rozpoczyna się w odległym Morzu Sargassowym, gdzie składają jaja. Po wykluciu się larw, które noszą nazwę leptocefali, rozpoczynają one długą i pełną niebezpieczeństw podróż przez Atlantyk w kierunku rzek i strumieni Europy. Ta podróż może trwać nawet trzy lata. W miarę dorastania, leptocefale przechodzą metamorfozę w postać zwana węgorzyczkiem, a następnie kontynuują swoją podróż do słodkowodnych siedlisk, gdzie spędzą większość swojego życia.

Węgorz europejski jest gatunkiem nocnym. Poluje głównie po zmroku, wykorzystując swój doskonały węch do lokalizowania zdobyczy. Jego dieta jest wszechstronna – zjada zarówno ryby, jak i różnorodne organizmy dennego bentosu, takie jak małże, robaki i skorupiaki.

Gatunek ten odgrywa ważną rolę w ekosystemach wodnych, jednak w ostatnich dekadach populacja węgorza europejskiego znacznie się zmniejszyła, co doprowadziło do klasyfikacji go jako gatunku zagrożonego. Przyczyny tego spadku są wielorakie i obejmują przede wszystkim zanieczyszczenie wód, budowę zapór i tam, które blokują migracyjne trasy węgorzy, nadmierne połowy oraz choroby i pasożyty.

Ochrona węgorza europejskiego stała się przedmiotem międzynarodowych starań, w ramach których podejmowane są różnorodne działania mające na celu odbudowę jego populacji. Włączają się w to zarówno ochrona jego naturalnych siedlisk, jak i programy sztucznego hodowania i restockingu, mające na celu wsparcie naturalnych procesów reprodukcyjnych i migracyjnych tego niezwykłego gatunku.

Węgorz europejski to bez wątpienia jedno z najbardziej niezwykłych i tajemniczych stworzeń zamieszkujących wody Europy, a jego życie i migracje wciąż fascynują i inspirują badaczy na całym świecie.