Znane również jako

• Sýc rousňák

Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Włochatka zwyczajna (Aegolius funereus) to niewielka, lecz fascynująca sowa, która zamieszkuje rozległe obszary półkuli północnej, w tym lasy iglaste i mieszane Eurazji oraz Ameryki Północnej. Jest to gatunek, który wzbudza zainteresowanie zarówno wśród ornitologów, jak i miłośników przyrody ze względu na swoje unikalne cechy i zachowania.

Włochatka zwyczajna ma charakterystyczny wygląd, który odróżnia ją od innych sów. Jej ciało osiąga długość od 22 do 27 cm, a rozpiętość skrzydeł waha się między 50 a 62 cm. Waży od 100 do 200 gramów, co czyni ją jedną z mniejszych sów. Posiada okrągłą głowę bez widocznych pióropuszów usznych, co jest typowe dla wielu sów. Jej duże, żółte oczy i gęste, miękkie upierzenie w odcieniach brązu i szarości z białymi plamkami, nadają jej charakterystyczny, nieco tajemniczy wygląd. Dzięki takiej kolorystyce włochatka doskonale kamufluje się w leśnym otoczeniu, co jest niezbędne do skutecznego polowania.

Jednym z najbardziej interesujących aspektów życia włochatki zwyczajnej jest jej dieta i metody polowania. Sowa ta jest nocnym drapieżnikiem, który żywi się głównie gryzoniami, takimi jak myszy leśne czy norniki. Poluje z zasadzki, czekając w cichym miejscu na swoją ofiarę, a następnie atakuje ją w lot, korzystając z elementu zaskoczenia. Włochatka ma doskonały słuch, który pozwala jej wykrywać ofiary nawet pod grubą warstwą śniegu.

Rozród włochatki zwyczajnej również jest interesujący. Samica składa od 3 do 6 jaj w naturalnych dziuplach drzew lub w specjalnie przygotowanych skrzynkach lęgowych. Jaja są wysiadywane przez około 28-29 dni, głównie przez samicę, podczas gdy samiec dostarcza pożywienie. Młode włochatki są zależne od rodziców przez pierwsze tygodnie życia, aż do momentu, gdy są w stanie samodzielnie polować.

Włochatka zwyczajna jest gatunkiem, który przystosował się do życia w chłodnym klimacie, co widać nie tylko w jej upierzeniu, ale także w zachowaniach. Pomimo tego, zmiany klimatyczne i niszczenie środowiska naturalnego stanowią zagrożenie dla jej populacji. Dlatego tak ważne jest zachowanie jej siedlisk i ochrona tego niezwykłego gatunku.

Podsumowując, włochatka zwyczajna to niewielka sowa o fascynujących cechach i zachowaniach, które czynią ją jednym z najbardziej interesujących ptaków drapieżnych naszych lasów. Jej zdolność do kamuflażu, specjalistyczne metody polowania i unikalny cykl życiowy są przykładem wyjątkowej adaptacji do środowiska leśnego. Warto zatem docenić i chronić te niezwykłe ptaki, które są integralną częścią bioróżnorodności naszej planety.