Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Wojak obrożny (Sturnella magna) to mały, ale wyjątkowo urokliwy ptak, należący do rodziny kacykowatych. Jego zasięg występowania obejmuje głównie tereny Ameryki Północnej, gdzie zamieszkuje otwarte przestrzenie takie jak łąki, pola uprawne, a także tereny podmokłe. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest jego wyrazisty i melodijny śpiew, który często można usłyszeć o świcie lub zmierzchu, kiedy to ptaki te są najbardziej aktywne.
Wojak obrożny osiąga długość ciała około 20-25 cm, a jego rozpiętość skrzydeł wynosi od 35 do 40 cm. Samce tego gatunku są łatwo rozpoznawalne dzięki swojemu jaskrawemu upierzeniu. Ich grzbiet ma barwę brunatną z czarnymi plamkami, co doskonale maskuje je wśród traw i roślinności. Brzuch jest natomiast jasny, często żółtawy, z charakterystyczną czarną "obrożą" na piersi, która dała nazwę gatunkowi. Samice są ubarwione skromniej, ich upierzenie jest bardziej stonowane, co pomaga im pozostać niezauważonymi podczas wysiadywania jaj.
Dieta wojaka obrożnego składa się głównie z owadów, które stanowią źródło białka, niezbędnego do wzrostu i rozwoju. Ptaki te zjadają również nasiona różnych roślin, co czyni ich dietę dość zróżnicowaną. W poszukiwaniu pokarmu wojaki obrożne często można zobaczyć biegające po ziemi, gdzie zręcznie wyławiają owady z trawy lub gleby.
Okres lęgowy wojaka obrożnego rozpoczyna się wiosną, kiedy to samce zaczynają swoje imponujące występy śpiewne, aby przyciągnąć samicę i założyć z nią gniazdo. Gniazdo jest zwykle ukryte na ziemi, wśród gęstej roślinności, co zapewnia ochronę jajom i pisklętom przed drapieżnikami. Samica składa od 3 do 5 jaj, które wysiaduje przez około dwa tygodnie. Po wykluciu się młodych, obydwoje rodzice angażują się w ich karmienie i opiekę, aż do momentu, kiedy pisklęta są gotowe do samodzielnego życia.
Wojak obrożny, pomimo swojej obecności na rozległych terenach, stoi przed wieloma wyzwaniami. Zmiany środowiskowe, utrata naturalnych siedlisk z powodu intensyfikacji rolnictwa oraz stosowanie pestycydów mają negatywny wpływ na populacje tego gatunku. Dlatego też ochrona ich naturalnych siedlisk oraz promowanie praktyk rolniczych zgodnych z potrzebami dzikiej fauny są kluczowe dla zachowania tego pięknego i ważnego gatunku w przyrodzie.