Wagi i miary

Dane biologiczne

Opis zwierzęcia

Świnka pospolita (Chondrostoma nasus) jest słodkowodną rybą należącą do rodziny karpiowatych (Cyprinidae), występującą głównie w czystych, szybko płynących wodach rzek i strumieni Europy. Gatunek ten odgrywa ważną rolę w ekosystemach rzecznych, zarówno jako konsument fitoplanktonu i detrytusu, jak i jako pożywienie dla drapieżników.
Morfologicznie świnka pospolita jest rybą o dość charakterystycznej budowie ciała, które może osiągnąć długość do 30-40 cm, ale najczęściej spotykane są osobniki o długości około 15-25 cm. Ciało jest wydłużone, nieco bocznie spłaszczone, z silnie zaokrąglonym przodem i typowym dla karpiowatych, lekko wciętym ogonem. Skóra pokryta jest drobnymi, gęsto rozmieszczonymi łuskami, nadającymi jej charakterystyczny, lekko błyszczący wygląd. Kolor ciała może wahać się od srebrzysto-zielonego do ciemnozielonego na grzbiecie, przechodzącego w boki w srebrzysty, a na brzuchu w biel.
Charakterystyczną cechą świnki pospolitej jest jej długi, spiczasty pysk z małymi, ale wyraźnie widocznymi ustami, skierowanymi ku górze. Taki kształt pyska jest przystosowaniem do żerowania na glony i detrytus z powierzchni kamieni i innych twardych podłoży, co jest głównym źródłem pożywienia tych ryb. Świnka pospolita posiada również kilka par długich, nitkowatych wąsików, które pełnią funkcję narządów dotyku i smaku, pomagając w poszukiwaniu pokarmu.
Zachowania rozrodcze świnki pospolitej są związane z sezonowymi migracjami. Tarło odbywa się wczesną wiosną, kiedy woda w rzekach jest jeszcze stosunkowo zimna. Ryby wówczas przemieszczają się do płytkich, szybko płynących odcinków rzek, gdzie samice składają jaja na kamieniach lub roślinach wodnych. Rozwój zarodkowy jest szybki, a młode ryby dołączają do dorosłej populacji, żerując na planktonie i drobnych organizmach bentosowych.
Świnka pospolita jest gatunkiem, który w niektórych regionach Europy jest uznawany za zagrożony, głównie z powodu degradacji siedlisk naturalnych, zanieczyszczenia wód oraz budowy zapór i innych barier rzecznych, które utrudniają migracje. Ochrona jej naturalnych siedlisk oraz utrzymanie czystości wód jest kluczowa dla zachowania tego cennego elementu bioróżnorodności słodkowodnych ekosystemów Europy.