Opis zwierzęcia

Świstunek iberyjski (Phylloscopus ibericus) to mały, ale wyjątkowo fascynujący ptak należący do rodziny świstunek (Phylloscopidae), którego obszar występowania rozciąga się głównie na Półwyspie Iberyjskim, a także w niektórych regionach zachodniej Europy i północno-zachodniej Afryki. Ten gatunek został wyodrębniony z bardzo podobnego świstunka zwyczajnego (Phylloscopus collybita) w wyniku badań genetycznych i morfologicznych, co doprowadziło do uznania go za odrębny gatunek w początkach XXI wieku.
Świstunek iberyjski charakteryzuje się niewielkimi rozmiarami, osiągając długość ciała około 11-12,5 cm oraz rozpiętość skrzydeł w granicach 17-21 cm. Jego upierzenie jest stosunkowo skromne, lecz eleganckie. Górne części ciała mają barwę oliwkowo-zieloną, co doskonale maskuje ptaka w liściach drzew i krzewów, natomiast spód ciała jest jaśniejszy, kremowo-biały z delikatnym, żółtawym odcieniem. Wyróżniającym elementem jest jasna brew ciągnąca się od nasady dzioba do tyłu głowy, która kontrastuje z ciemniejszymi policzkami. Ponadto, świstunek iberyjski ma stosunkowo krótkie, zaokrąglone skrzydła i długi, wąski ogon, co jest typowe dla wielu przedstawicieli rodziny.
Świstunki iberyjskie są ptakami owadożernymi, ich dieta składa się głównie z małych owadów i pająków, które zdobywają, przeszukując liście i gałęzie drzew oraz krzewów. Są to ptaki bardzo ruchliwe, często można je zauważyć, jak zwinne przemieszczają się między roślinnością w poszukiwaniu pożywienia.
Okres lęgowy świstunka iberyjskiego przypada na wiosnę i wczesne lato. Gniazdo, umieszczone nisko nad ziemią wśród gęstej roślinności lub na krzewie, jest starannie zbudowane z traw, mchu i pajęczyn. Samica składa od 4 do 6 jaj, które następnie wysiaduje przez około 13-14 dni. Młode są karmione przez obydwoje rodziców i opuszczają gniazdo po około 12-14 dniach od wyklucia, choć przez pewien czas pozostają jeszcze zależne od rodziców.
Jedną z charakterystycznych cech świstunka iberyjskiego jest jego śpiew. To właśnie po nim najłatwiej odróżnić go od bardzo podobnego świstunka zwyczajnego. Śpiew świstunka iberyjskiego jest szybszy, ma wyższą tonację i brzmi nieco jak szereg szybko powtarzanych 'czip-czip-czip'.
Choć świstunek iberyjski nie jest obecnie uznawany za gatunek zagrożony, zmiany w środowisku naturalnym, takie jak utrata siedlisk czy intensyfikacja rolnictwa, mogą wpływać na jego populację. Dlatego ważne jest monitorowanie jego stanu populacji oraz ochrona naturalnych siedlisk, by zapewnić przetrwanie tego urokliwego ptaka w jego naturalnym otoczeniu.