Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Żabiru afrykański (Ephippiorhynchus senegalensis), znany również jako sępnik afrykański, jest imponującym ptakiem wodnym, należącym do rodziny bocianów. Charakteryzuje się wyjątkową sylwetką i barwnymi cechami, które wyróżniają go na tle innych przedstawicieli swojego gatunku. W naturalnym środowisku zamieszkuje tereny Subsaharyjskiej Afryki oraz skrajnie południowo-zachodnią część Półwyspu Arabskiego, gdzie preferuje różnorodne środowiska wodne, takie jak mokradła, brzegi rzek, jeziora i bagna.

Dorosły osobnik żabiru afrykańskiego osiąga imponującą wysokość, dochodzącą do 150 cm, a rozpiętość jego skrzydeł może przekraczać 230 cm. Masa ciała tych ptaków waha się w granicach 5-8 kg. Wyróżniającą cechą ich wyglądu jest długi, czerwony dziób z czarną końcówką, który jest nie tylko efektownym, ale i niezwykle funkcjonalnym narzędziem do chwytania ryb, ich głównego pokarmu. Dziób ten, ze względu na swoją wielkość i kształt, jest idealnie przystosowany do szybkiego i skutecznego łowienia.

Upierzenie żabiru afrykańskiego jest głównie czarne, z kontrastującymi białymi brzuchem i podskrzydłami, co podczas lotu tworzy spektakularny widok. Czarne partie upierzenia mogą wydawać się w słońcu nieco zielonkawe lub purpurowe, co dodaje im elegancji. Cechą charakterystyczną są również długie, czerwone nogi, które są dobrze widoczne podczas lotu, gdyż ptak zwykle leci z wyprostowanymi za sobą nogami.

Żabiru afrykański jest ptakiem w dużej mierze samotniczym lub żyjącym w małych grupach. Jego dieta składa się głównie z ryb, ale nie gardzi również innymi małymi zwierzętami, takimi jak płazy, małe gady czy owady wodne. Sposób polowania jest typowy dla bocianów – żabiru stoi nieruchomo lub wolno chodzi po płytkich wodach, czekając na zdobycz, którą chwyta błyskawicznym ruchem swojego długiego dzioba.

Okres lęgowy żabiru afrykańskiego jest ściśle związany z porą deszczową, co pozwala na dostępność większej ilości pokarmu. Gniazda umieszczone są zazwyczaj na drzewach, w pobliżu wody. Samica składa zwykle od 2 do 3 jaj, które są następnie wysiadywane przez obydwoje rodziców przez około 30-35 dni. Młode, po wykluciu, są bezbronne i całkowicie zależne od opieki rodziców, którzy karmią je przyniesionym pokarmem.

Żabiru afrykański, choć nie jest obecnie uznawany za gatunek zagrożony, stoi przed różnymi wyzwaniami, w tym utratą naturalnych siedlisk z powodu ekspansji rolnictwa i osadnictwa ludzkiego, a także zanieczyszczeniem wód. Ochrona środowisk wodnych i mokradeł, na których te ptaki polegają, jest kluczowa dla ich przetrwania. Pomimo tych zagrożeń, żabiru afrykański nadal zachwyca swoją majestatyczną posturą i niezwykłymi umiejętnościami łowieckimi, będąc jednym z najbardziej charakterystycznych ptaków afrykańskich mokradeł.