Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Bażant diamentowy (Chrysolophus amherstiae), znany również jako bażant Amhersta, to wyjątkowo piękny gatunek ptaka należący do rodziny bażantowatych (Phasianidae). Jego nazwa pochodzi od Lady Sarah Amherst, która w XIX wieku przyczyniła się do sprowadzenia tych ptaków do Europy z ich ojczyzny w Azji. Bażant diamentowy jest ptakiem, który wyróżnia się spektakularnym ubarwieniem i wyjątkową elegancją, co czyni go obiektem pożądania wśród hodowców ptaków ozdobnych.

Wygląd tych ptaków jest naprawdę imponujący i różni się między płciami – dimorfizm płciowy jest w tym przypadku bardzo wyraźny. Samce mają długie, zdobione pióra w odcieniach błękitu, zielonego, żółtego, czerwonego oraz białego, które tworzą niezwykle efektowny i kolorowy wygląd. Ich głowa jest ozdobiona piękną, zielonkawą "koroną", a wokół oczu mają charakterystyczne, nagie, czerwone skórki. Długie, pionowo stojące pióra na grzbiecie dodają im jeszcze więcej majestatu. Samica bażanta diamentowego jest mniej okazała, jej upierzenie jest głównie brązowe i kremowe z subtelnymi wzorami, co pomaga jej w kamuflażu podczas wysiadywania jaj.

Bażanty te są rodzime dla regionów Azji, w tym dla lasów i górskich terenów Chin i Tybetu. Preferują gęste zarośla i lasy, gdzie mogą znaleźć schronienie i pożywienie. Ich dieta jest wszechstronna – żywią się roślinami, nasionami, owocami, a także mniejszymi owadami i bezkręgowcami.

W naturze bażant diamentowy prowadzi dość skryty tryb życia. Są to ptaki naziemne, które jednak potrafią doskonale latać na krótkich dystansach, zwłaszcza w przypadku zagrożenia. Ich zachowanie społeczne jest zróżnicowane; podczas okresu godowego samce stają się bardzo terytorialne i mogą prowadzić widowiskowe, choć czasem agresywne, pokazy w celu przyciągnięcia samic.

Okres lęgowy bażanta diamentowego zaczyna się wiosną. Samica składa od 5 do 12 jaj, które wysiaduje przez około 22-23 dni. Młode są zdolne do samodzielnego życia stosunkowo szybko po wykluciu, jednak przez pierwsze tygodnie pozostają pod opieką matki, która uczy je, jak znaleźć pożywienie i chronić się przed drapieżnikami.

Mimo że bażanty diamentowe są hodowane w niewoli na całym świecie ze względu na ich imponujący wygląd, ich populacja w środowisku naturalnym jest zagrożona. Główne przyczyny to utrata i degradacja siedlisk spowodowana działalnością ludzką, a także polowania. Dlatego też międzynarodowe organizacje ochrony przyrody podjęły kroki w celu ochrony tego gatunku i jego środowiska naturalnego, aby zapewnić jego przetrwanie na wolności dla przyszłych pokoleń.