Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Kuropatwa zwyczajna (Perdix perdix) jest małym do średniej wielkości ptakiem z rodziny kurowatych, który jest łatwo rozpoznawalny dzięki swojemu charakterystycznemu ubarwieniu i sylwetce. Ten ptak zamieszkuje przede wszystkim tereny Europy i Azji, preferując otwarte przestrzenie takie jak pola, łąki oraz lekko zadrzewione obszary, gdzie może znaleźć pokarm i schronienie.

Kuropatwa zwyczajna ma około 29-32 cm długości, a jej rozpiętość skrzydeł wynosi około 45-48 cm. Samce i samice mają podobne ubarwienie, choć samce mogą być nieco większe. Ich pióra są doskonale przystosowane do maskowania – na grzbiecie dominują barwy brązowe z licznymi czarnymi i szarymi plamami, co pozwala im doskonale wtopić się w otoczenie. Brzuch jest jaśniejszy, zazwyczaj w kolorze szarym lub beżowym, również pokryty ciemniejszymi plamkami. Charakterystyczną cechą kuropatw jest również czerwono-brązowa obrączka wokół oka oraz krótki, ale wyraźny ogon.

Ptaki te są znane z tego, że prowadzą głównie naziemny tryb życia. Chociaż potrafią latać, preferują bieganie lub chodzenie w poszukiwaniu pokarmu, który stanowią głównie nasiona, zielone części roślin oraz, w mniejszym stopniu, owady i inne małe bezkręgowce. Kuropatwy zwyczajne są również znane ze swojego charakterystycznego zachowania społecznego. Poza sezonem lęgowym tworzą luźne grupy, znane jako "harcie", które mogą liczyć nawet kilkadziesiąt osobników.

Okres lęgowy kuropatw zwyczajnych przypada na wiosnę i wczesne lato. Samica składa od 10 do 20 jaj w zagłębieniu na ziemi, które jest często ukryte wśród roślinności. Jaja są inkubowane przez około 24-25 dni, głównie przez samicę, choć samiec pozostaje w pobliżu, chroniąc terytorium. Młode kuropatwy są nidofilami, co oznacza, że opuszczają gniazdo niemal natychmiast po wykluciu, lecz przez pierwsze tygodnie życia są zależne od opieki rodziców, zwłaszcza od matki, która prowadzi je w poszukiwaniu pokarmu.

Kuropatwa zwyczajna, choć w niektórych obszarach jest gatunkiem licznie występującym, w innych miejscach jej populacja znacznie spadła. Główne przyczyny to utrata naturalnych siedlisk spowodowana intensyfikacją rolnictwa, stosowanie pestycydów, które zmniejsza dostępność pokarmu, oraz polowania. Dlatego też kuropatwy są objęte różnymi programami ochrony i zarządzania, mającymi na celu poprawę warunków ich środowiska naturalnego oraz ograniczenie presji łowieckiej.