Opis zwierzęcia

Brodziec piegowaty (Tringa melanoleuca), znany również jako szlamnik amerykański, to średniej wielkości ptak wodny z rodziny bekasowatych. Jest to gatunek wędrowny, który wyróżnia się charakterystycznym, piegowatym upierzeniem i długimi, smukłymi nogami, idealnie przystosowanymi do brodzenia w płytkich wodach w poszukiwaniu pokarmu.

Wygląd tego ptaka jest typowy dla jego rodziny: ma długie, ostro zakończone skrzydła, smukłe ciało i długi, prosty dziób, który wykorzystuje do sondowania miękkiego błota lub piasku w poszukiwaniu małych bezkręgowców, takich jak robaki, małe skorupiaki i owady. Długość ciała brodźca piegowatego waha się od 29 do 33 cm, a rozpiętość skrzydeł może osiągać od 61 do 67 cm. Samce i samice są podobne pod względem upierzenia, jednak samice są zazwyczaj nieco większe.

W okresie lęgowym upierzenie brodźca piegowatego jest szczególnie efektowne: na jasnoszarym tle ciała pojawiają się ciemne, gęste plamy i kreski, które nadają mu charakterystyczny, piegowaty wygląd. Brzuch pozostaje biały, co tworzy kontrast z ciemniejszą górą ciała. Poza sezonem lęgowym upierzenie staje się bardziej jednolite, z dominacją szarych i brązowych odcieni, jednak nadal można dostrzec charakterystyczne dla gatunku cechy.

Brodziec piegowaty jest ptakiem wędrownym, który lata na duże odległości pomiędzy miejscami lęgowymi a zimowiskami. Lęgnie się w północnej części Ameryki Północnej, w tundrze i na otwartych przestrzeniach z niewielkimi zbiornikami wodnymi. Zimę spędza głównie na wybrzeżach Ameryki Południowej, gdzie preferuje błotniste i piaszczyste brzegi zbiorników wodnych, estuaria i ujścia rzek.

Jest to gatunek monogamiczny, co oznacza, że pary zazwyczaj pozostają ze sobą przez cały sezon lęgowy, a czasami łączą się ponownie w kolejnych latach. Gniazdo to prosta zagłębienie w ziemi, wyściełane roślinnością, zlokalizowane blisko wody. Samica składa zazwyczaj 4 jaja, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców przez około 24 dni. Młode są zagniazdownikami i już kilka godzin po wykluciu są zdolne do opuszczenia gniazda i podążania za rodzicami, którzy uczą je, jak zdobywać pokarm.

Brodziec piegowaty, pomimo że jest gatunkiem szeroko rozpowszechnionym i nie jest obecnie uznawany za zagrożony wyginięciem, stoi przed wieloma wyzwaniami, w tym utratą naturalnych siedlisk z powodu rozwoju rolnictwa, urbanizacji oraz zmian klimatycznych, które wpływają na dostępność jego naturalnych miejsc żerowania i lęgowisk. Ochrona mokradeł i innych siedlisk wodnych jest kluczowa dla przetrwania tego oraz wielu innych gatunków ptaków wodno-błotnych.