Opis zwierzęcia

Brodziec śniady (Tringa erythropus) jest gatunkiem ptaka wędrownego, należącym do rodziny bekasowatych. Znany ze swojego charakterystycznego wyglądu i zachowań, brodziec śniady jest interesującym przedstawicielem awifauny wodno-błotnych ekosystemów.

Wymiary tego ptaka są stosunkowo duże jak na przedstawiciela bekasowatych. Długość ciała waha się od 29 do 33 cm, a rozpiętość skrzydeł może osiągnąć od 61 do 67 cm. Waga dorosłych osobników wynosi zazwyczaj od 110 do 200 gramów. Charakterystyczną cechą brodźca śniadego jest jego długie, cienkie, lekko zakrzywione ku górze dziób oraz długie, smukłe nogi. Ubarwienie jest zróżnicowane w zależności od pory roku – w szacie godowej dominuje ciemnobrązowy kolor z licznymi, jasnymi plamkami na grzbiecie i bokach, natomiast spód ciała jest biały z ciemnymi pasami. W szacie spoczynkowej ptak jest bardziej jednolity, dominuje szarość z mniej wyraźnymi plamkami.

Brodziec śniady prowadzi głównie wędrowny tryb życia. Jego lęgowiska znajdują się na rozległych terenach subarktycznych i północnej taigi w Eurazji, od Skandynawii po wschodnią Syberię. Zimę spędza natomiast w cieplejszych regionach, głównie w Afryce Subsaharyjskiej, południowej Azji i Australii. Podczas migracji często zatrzymuje się na terenach błotnych, mokradłach i przybrzeżnych płytkich wodach, gdzie szuka pokarmu.

Żywi się głównie małymi bezkręgowcami wodnymi, takimi jak owady wodne i ich larwy, mięczaki oraz drobne skorupiaki. Poszukiwanie pokarmu odbywa się poprzez brodzenie w płytkiej wodzie i błocie, gdzie brodziec śniady dynamicznie sonduje podłoże swoim długim dziobem.

Okres lęgowy brodźca śniadego przypada na wiosnę i wczesne lato. Gniazdo to prosta zagłębienie w ziemi, wyściełane roślinnością. Samica składa zazwyczaj 4 jaja, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców przez około 3 tygodnie. Młode są zagniazdownikami – opuszczają gniazdo niedługo po wykluciu, lecz przez pewien czas są jeszcze karmione przez rodziców.

Brodziec śniady, choć nie jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem na globalną skalę, w niektórych regionach jego populacja jest pod presją ze względu na niszczenie naturalnych siedlisk, zanieczyszczenie środowiska oraz zmiany klimatyczne wpływające na dostępność pokarmu i warunki migracji. Ochrona jego siedlisk, zwłaszcza mokradeł i terenów wodno-błotnych, jest kluczowa dla zachowania tego interesującego ptaka wędrownego.