Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Czapla czarna (Egretta ardesiaca) to gatunek ptaka z rodziny czaplowatych, który przyciąga uwagę swoim unikalnym, eleganckim wyglądem. Charakterystyczną cechą tego ptaka jest przede wszystkim jego barwa - jak wskazuje nazwa, większość upierzenia jest głęboko czarna, choć w zależności od oświetlenia może wydawać się być bardzo ciemnozielona lub nawet z lekkim granatowym połyskiem. Ta czapla osiąga długość ciała od 50 do 70 cm, a jej rozpiętość skrzydeł może dochodzić do około 120 cm. Masa ciała waha się w granicach od 400 do 700 gramów.
Głowa jest stosunkowo mała z długim, smukłym, czarnym dziobem, idealnie przystosowanym do chwytania ryb, które stanowią główną część jej diety. Oczy są jaskrawo żółte, co stanowi wyraźny kontrast z ciemnym upierzeniem i dodaje ptakowi wyjątkowego wyglądu. Szyja jest długa i smukła, co pozwala czapli na szybkie i zwinne poruszanie się w poszukiwaniu pokarmu.
Nogi są długie i chude, barwy od czarnej do ciemnoszarej, co umożliwia czapli stać w płytkiej wodzie na długie godziny wyczekując na zdobycz. Stopniowe zanurzanie się w wodzie i cierpliwe czekanie na odpowiedni moment do ataku jest charakterystyczne dla techniki polowania tych ptaków.
Czapla czarna zamieszkuje głównie tereny Afryki Subsaharyjskiej, choć jej obszar występowania rozciąga się również na Madagaskar i częściowo na Bliski Wschód. Preferuje różnorodne środowiska wodne, takie jak mokradła, bagna, jeziora, rzeki oraz estuaria. Często można ją spotkać również w pobliżu obszarów uprawnych i rybnych stawów, gdzie łatwiej jest jej znaleźć pokarm.
W sezonie lęgowym czaple czarne tworzą kolonie, często mieszając się z innymi gatunkami ptaków wodnych. Ich gniazda umieszczane są zazwyczaj na drzewach lub krzewach, w bezpośredniej bliskości wody. Samica składa od 2 do 4 jaj, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców przez okres około 25 dni. Młode są karmione przez rodziców, aż do momentu, gdy są w stanie samodzielnie opuścić gniazdo.
Czapla czarna, choć nie jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem, to jednak w niektórych obszarach jej populacja zmniejsza się z powodu degradacji środowisk wodnych, zanieczyszczenia wód oraz niekontrolowanego polowania. Ochrona jej naturalnych siedlisk jest kluczowa dla zachowania tego gatunku na wolności. Piękno i gracja tych ptaków, a także ich rola w ekosystemach wodnych, czynią je ważnym elementem bioróżnorodności, który zasługuje na szczególną uwagę i ochronę.