Opis zwierzęcia

Dzięcioł złotoczuby (Chrysophlegma flavinucha), znany również pod nazwą dzięcioł żółtogardły, jest interesującym przedstawicielem rodziny dzięciołowatych. Charakteryzuje się nie tylko pięknym, ale i unikalnym wyglądem, a także specyficznymi nawykami, które odróżniają go od innych przedstawicieli swojego gatunku.

Wygląd zewnętrzny tego ptaka przyciąga uwagę. Dzięcioł złotoczuby osiąga długość ciała około 28-33 cm, co czyni go średniej wielkości przedstawicielem rodziny dzięciołowatych. Jego waga waha się od 105 do 140 gramów. Wyróżniającą cechą jest jego pióro - na głowie widnieje czapka w kolorze intensywnej zieleni, która przechodzi w złoty lub żółty odcień na szyi i gardle, stąd jego nazwa. Reszta ciała pokryta jest piórami o barwie zielonej, z delikatnymi, czarnymi prążkami. Skrzydła mają ciemniejszy odcień z zielonym połyskiem, a na ogonie widoczne są czerwone plamy, które są szczególnie widoczne podczas lotu. Samce i samice różnią się nieznacznie wyglądem; samce mają bardziej intensywne kolory i często większą czapkę na głowie.

Dzięcioł złotoczuby zamieszkuje lasy deszczowe, monsunowe i inne wilgotne lasy Azji Południowo-Wschodniej, od północnych Indii, przez Chiny, aż po Indonezję. Preferuje gęste, wilgotne lasy, ale można go także spotkać na obrzeżach lasów oraz w sadach i plantacjach.

Jego dieta składa się głównie z owadów i ich larw, które zdobywa, dziobiąc w miękkim drewnie i korze drzew. Dzięcioł złotoczuby jest także znanym konsumentem soku drzewnego, który uzyskuje dzięki specjalnie wytworzonym otworom w korze drzew. Oprócz tego w jego diecie pojawiają się owoce, nasiona i orzechy.

Zachowania lęgowe tego gatunku są typowe dla dzięciołów. Tworzy pary, które wspólnie przygotowują gniazdo w wydrążonym pniu drzewa. Samica składa od 2 do 4 białych jaj, na których obydwoje rodzice wysiadują przez około 14-18 dni. Młode są karmione przez obydwoje rodziców i opuszczają gniazdo po około miesiącu od wyklucia, choć przez pewien czas pozostają w pobliżu gniazda, gdzie są nadal dokarmiane.

Dzięcioł złotoczuby odgrywa ważną rolę w ekosystemie lasów, w których żyje. Jako zjadacz owadów pomaga kontrolować ich populacje, a wydrążając gniazda w starych drzewach, tworzy siedliska dla innych gatunków ptaków i zwierząt. Pomimo że nie jest uznany za gatunek zagrożony, to utrata siedlisk i degradacja lasów stanowią dla niego poważne zagrożenie. Ochrona jego naturalnego środowiska jest kluczowa dla zachowania bioróżnorodności lasów Azji Południowo-Wschodniej.