Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Dzięcioł zielony (Picus viridis) jest gatunkiem ptaka z rodziny dzięciołowatych, występującym głównie w Europie i zachodniej Azji. Jego naturalne siedliska to przede wszystkim lasy liściaste, parki i ogrody, gdzie drzewa dostarczają mu pokarmu i miejsca do gniazdowania. Dzięcioł zielony jest łatwo rozpoznawalny dzięki swojemu charakterystycznemu ubarwieniu i zachowaniom.

Samce tego gatunku mają wyjątkową, jaskrawozieloną barwę na większości ciała, z wyraźnym czerwonym plamieniem na potylicy, które odróżnia je od samic, u których tego czerwonego znaczenia brak. Obie płcie mają białe obszary na bokach szyi i czarną "maskę" na twarzy. Ich spód ciała jest blady, z delikatnymi, ciemniejszymi prążkami. Dziób dzięcioła zielonego jest długi, mocny i ostro zakończony, co umożliwia mu wydobywanie larw owadów z drzew.

Dzięcioły zielone są znane ze swojego charakterystycznego bębnienia w drzewa, które służy nie tylko do poszukiwania pokarmu, ale także do komunikacji z innymi dzięciołami, zwłaszcza w okresie godowym. Ich dieta składa się głównie z mrówek i ich larw, które wydobywają z drzew lub z ziemi za pomocą długiego, lepkiego języka.

Gniazdo umieszczone jest zazwyczaj w wykutym przez samca otworze w pniu drzewa. Dzięcioł zielony jest gatunkiem monogamicznym, co oznacza, że pary zwykle pozostają ze sobą na dłuższy czas. Samica składa od 4 do 6 jaj, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców przez około 14-18 dni. Młode są karmione przez rodziców i opuszczają gniazdo po około 20-24 dniach, choć często pozostają w pobliżu i są karmione przez rodziców jeszcze przez pewien czas.

Dzięcioł zielony jest gatunkiem uznawanym za najmniej narażony na wyginięcie, jednakże zmiany w środowisku, takie jak wycinka lasów i zmniejszanie się liczby odpowiednich miejsc do gniazdowania, mogą wpływać na jego populację. Ochrona naturalnych siedlisk i promowanie zrównoważonego gospodarowania lasami są kluczowe dla zachowania tego wyjątkowego i wartościowego gatunku ptaka.