Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Mewa białogłowa (Larus cachinnans) to ptak wodny z rodziny mewowatych, który występuje głównie w rejonach Europy Południowej, na Bliskim Wschodzie oraz w zachodniej części Azji. Jest to jeden z większych przedstawicieli swojego rodzaju, którego rozpoznawalnymi cechami są biały kolor upierzenia z jasnoszarym grzbietem i skrzydłami oraz charakterystyczny, żółty dziób z czerwoną plamą na dolnej szczęce.
Długość ciała dorosłego osobnika waha się od 55 do 67 cm, a rozpiętość skrzydeł może osiągnąć od 130 do 158 cm. Masa ciała waha się od 550 do 1600 g, w zależności od płci i regionu. Mewa białogłowa wyróżnia się stosunkowo długimi nogami, które są żółte lub zielonkawo-żółte. Oczy są jasne, zazwyczaj o barwie od jasnoniebieskiej do szarej, otoczone cienkim czerwonym obrączkowaniem.
Mewy białogłowe są ptakami towarzyskimi, często można je spotkać w dużych koloniach, szczególnie w okresie lęgowym. Są one wszystkożerne, w ich diecie znajdują się ryby, mięczaki, owady, odpadki oraz mniejsze ptaki i ich jaja. Charakteryzują się zróżnicowanymi technikami łowieckimi – od chwytania pokarmu na powierzchni wody, przez nurkowanie, aż po kradzież zdobyczy od innych ptaków.
Okres lęgowy mew białogłowych przypada na wiosnę i wczesne lato. Gniazda budują zazwyczaj na ziemi, wśród roślinności lub na skalistych klifach, niekiedy również na dachach budynków w pobliżu wody. Samica składa 2 do 3 jaj, które są inkubowane przez obydwoje rodziców przez okres około 27-31 dni. Młode są karmione przez rodziców i stają się w pełni opierzone po około 35-40 dniach od wyklucia, choć przez długi czas pozostają zależne od dorosłych.
Mewa białogłowa jest ptakiem wędrownym, choć niektóre populacje mogą być osiadłe. Ptaki z chłodniejszych regionów migrują na południe, aby spędzić zimę w cieplejszych klimatach. W trakcie migracji mogą pokonywać długie dystanse, docierając nawet do Afryki Północnej.
Zagrożenia dla mew białogłowych obejmują głównie zanieczyszczenie środowiska, szczególnie wód, w których znajdują pokarm, a także zakłócanie ich naturalnych miejsc lęgowych przez działalność człowieka. Mimo to, na większości swojego obszaru występowania, populacja mew białogłowych jest stabilna, a ptak ten nie jest obecnie uznawany za gatunek zagrożony.