Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Mewa białooka (Ichthyaetus leucophthalmus) jest rzadko spotykanym ptakiem morskim z rodziny mewowatych, który wyróżnia się swoją unikalną cechą - charakterystycznymi białymi plamami wokół oczu, od których wzięła się jej nazwa. Ten gatunek jest obiektem zainteresowania ornitologów i miłośników przyrody z całego świata ze względu na swoje unikatowe cechy i ograniczony zasięg występowania.
Wygląd
Dorosła mewa białooka osiąga długość ciała około 44-47 cm, rozpiętość skrzydeł wynosi około 120-125 cm. Jej upierzenie jest głównie szare, z jaśniejszymi, niemal białymi partiami na brzuchu i pod ogonem. Charakterystyczną cechą, która wyróżnia ją spośród innych mew, są białe plamy wokół oczu, które nadają jej wyjątkowego wyglądu. Dziób jest mocny i stosunkowo krótki, koloru żółtego z czerwoną plamką na dolnej szczęce. Nogi są również żółte, co dodatkowo ożywia jej wygląd.
Zachowanie
Mewa białooka jest ptakiem towarzyskim, często widywanym w małych grupach, choć w okresie lęgowym może formować większe kolonie. Żywi się głównie rybami, które łowi zręcznie nad powierzchnią wody, a także skorupiakami, mięczakami i odpadkami. Jest to gatunek częściowo wędrowny; ptaki z niektórych obszarów migrują na krótkie dystanse w poszukiwaniu pokarmu i korzystniejszych warunków klimatycznych.
Rozmieszczenie i siedlisko
Mewa białooka zamieszkuje przede wszystkim obszary przybrzeżne Morza Czerwonego i Morza Śródziemnego. Jej siedliska to głównie skaliste wyspy, klify oraz piaszczyste lub kamieniste plaże, gdzie znajduje odpowiednie warunki do gniazdowania. Gatunek ten preferuje ciepłe klimaty, unikając zimniejszych wód i terenów.
Rozmnażanie
Okres lęgowy mewy białookiej przypada na wiosnę i wczesne lato. Gniazda buduje na ziemi, w ukryciu wśród skał lub na trudno dostępnych klifach, co zapewnia ochronę przed drapieżnikami. W clutchu znajduje się zwykle 2-3 jaja, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców przez około 3-4 tygodnie. Młode są karmione przez rodziców i stają się samodzielne po około 50 dniach od wyklucia.
Status i ochrona
Mewa białooka jest uznawana za gatunek najmniejszej troski (LC) przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN), jednak jej populacja wymaga monitorowania ze względu na ograniczony zasięg występowania i potencjalne zagrożenia związane z działalnością człowieka, takie jak zanieczyszczenie środowiska, utrata siedlisk oraz niekontrolowane połowy ryb, które mogą wpływać na dostępność pokarmu dla tych ptaków. Ochrona naturalnych siedlisk mewy białookiej oraz ograniczenie negatywnego wpływu działalności ludzkiej są kluczowe dla zachowania tego unikatowego gatunku dla przyszłych pokoleń.