Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Mewa delawarska (Larus delawarensis) jest ptakiem wodnym z rodziny mewowatych, szeroko rozpowszechnionym w Ameryce Północnej i często widywanym na wybrzeżach, jak również wokół dużych zbiorników wodnych w głębi lądu. Jest to gatunek o średnich rozmiarach, którego wygląd oraz zachowania są typowe dla mew, choć posiada kilka charakterystycznych cech pozwalających na jej łatwą identyfikację.

Długość ciała mewy delawarskiej waha się zwykle od 41 do 46 cm, a rozpiętość skrzydeł osiąga od 105 do 112 cm. Ptaki te mają stosunkowo lekką budowę ciała z długimi skrzydłami i stosunkowo krótkimi nogami. Upierzenie dorosłych osobników jest głównie białe z jasnoszarym grzbietem i skrzydłami. Cechą charakterystyczną jest czarna plama w kształcie kropki lub małego kółka, znajdująca się tuż za okiem, oraz żółty dziób z czerwoną plamką na dolnej szczęce. Nogi mewy delawarskiej mają kolor zielonkawo-żółty.

Mewy delawarskie są ptakami wędrownymi. Latem gniazdują one na wybrzeżach północnej i wschodniej Ameryki Północnej, od Alaski po Nową Szkocję, i schodzą na południe do wybrzeży Kalifornii i Zatoki Meksykańskiej na zimę. Ich gniazda są zazwyczaj umieszczone na ziemi, na piaszczystych lub żwirowych wybrzeżach, gdzie składają od 2 do 4 jaj.

Mewa delawarska odżywia się bardzo różnorodnie; jej dieta może obejmować ryby, owady, odpadki, a także małe gryzonie lub ptaki. Jest to typowy oportunistyczny żerujący, który potrafi wykorzystać różne źródła pożywienia, często zbierając resztki w pobliżu ludzkich siedlisk lub na wysypiskach śmieci.

Ptak ten odgrywa ważną rolę w ekosystemie, jako reduktor odpadów oraz jako ofiara dla większych drapieżników. Mewa delawarska jest również interesująca dla obserwatorów ptaków, którzy cenią ją za jej eleganckie loty i społeczne zachowania. Gatunek ten, choć nie jest obecnie uznawany za zagrożony, stoi przed wyzwaniami związanymi z zanieczyszczeniem środowiska, utratą naturalnych siedlisk i rywalizacją o pożywienie. Ochrona jej naturalnych miejsc gniazdowania i zimowania jest kluczowa dla zachowania stabilnych populacji mewy delawarskiej.