Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Mewa pręgosterna (Larus belcheri), znana również jako mewa peruwiańska, jest fascynującym gatunkiem ptaka z rodziny mewowatych. Jej nazwa naukowa upamiętnia brytyjskiego żeglarza i odkrywcę sir Edwarda Belchera. Te ptaki można spotkać wzdłuż wybrzeży Ameryki Południowej, głównie na obszarach przybrzeżnych Peru i Chile, gdzie zazwyczaj gromadzą się w dużych koloniach.
Mewa pręgosterna osiąga długość ciała około 55 cm, co czyni ją średniej wielkości przedstawicielem swojego rodzaju. Jej rozpiętość skrzydeł może sięgać nawet 130 cm. Upierzenie dorosłych osobników jest głównie białe, z charakterystycznymi szarymi skrzydłami i plecami. Co wyróżnia mewę pręgosterną spośród innych mew, to czarny pasek na końcu ogona oraz wyraźne, czarne pasy na głowie, które w okresie lęgowym stają się bardziej intensywne. Dziób jest mocny i żółty, z czerwoną plamką na dolnej szczęce, która służy jako cel dla piskląt przy żebaniu. Nogi mają barwę oliwkowozieloną.
Zachowania lęgowe mewy pręgosternej są interesujące. Tworzy ona gniazda na ziemi, w płytkich dołkach wyściełanych roślinnością, piórami, a czasem śmieciami znalezionymi w pobliżu ludzkich siedlisk. W sezonie lęgowym, który trwa od września do listopada, samica składa zazwyczaj 2-3 jaja, które są inkubowane przez obydwoje rodziców przez około 4 tygodnie. Pisklęta są półzagniazdownikami, co oznacza, że dość wcześnie opuszczają gniazdo, ale pozostają w jego pobliżu, gdzie są karmione przez rodziców.
Mewa pręgosterna jest wszystkożerna. Jej dieta obejmuje ryby, mięczaki, skorupiaki, a także odpadki i martwe zwierzęta. Ptaki te często można zobaczyć latające nad powierzchnią morza, nagle zatrzymujące się w powietrzu i nurkujące, aby złapać zdobycz. Są również obserwowane podążające za statkami rybackimi, aby skorzystać z odpadów wyrzucanych za burtę.
Mimo że mewa pręgosterna nie jest obecnie uznawana za gatunek zagrożony, to zmiany w środowisku morskim, nadmierne rybołówstwo, zanieczyszczenie wód oraz zakłócenia w miejscach lęgowych mogą stanowić potencjalne zagrożenia dla jej populacji. Ochrona jej naturalnego środowiska jest kluczowa dla zachowania tego interesującego gatunku ptaka.