Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Mewa siwa (Larus canus) jest średniej wielkości ptakiem należącym do rodziny mewowatych, która obejmuje różnorodne gatunki mew i rybitw. Jej wygląd oraz zachowanie są typowe dla przedstawicieli tej rodziny, jednak posiada kilka charakterystycznych cech, które wyróżniają ją spośród innych mew.

Wymiary mewy siwej są umiarkowane; dorosłe osobniki osiągają długość ciała około 40-46 cm, a rozpiętość skrzydeł waha się od 110 do 125 cm. Masa ciała zazwyczaj mieści się w przedziale 290-480 g. Ptak ten ma stosunkowo krótkie nogi, które są koloru żółtego lub zielonkawego, oraz stosunkowo małą głowę. Dziób jest cienki i ostry, z charakterystyczną czerwoną plamką na dolnej szczęce, co jest typowe dla dorosłych osobników wielu gatunków mew.

Ubarwienie mewy siwej jest zmienne w zależności od pory roku. W szacie godowej, obserwowanej wiosną i latem, ptak ten ma jasnoszarą górną część ciała i białe pokrywy podskrzydłowe. Głowa jest biała z delikatnymi szarymi pasami na policzkach i wokół oczu. W okresie zimowym, głowa mewy siwej pokrywa się szarymi plamami, co jest efektem zmiany upierzenia. Oczy są jasne, często z żółtawym lub oliwkowym odcieniem, otoczone cienkim czarnym pierścieniem.

Mewa siwa jest ptakiem wędrownym i częściowo osiadłym, w zależności od populacji. Występuje głównie w północnej i środkowej Europie, Azji oraz na północno-zachodnich wybrzeżach Ameryki Północnej. Jej siedliska to głównie obszary przybrzeżne, w tym estuaria, laguny, zatoki i plaże, choć można ją również spotkać w głębi lądu, w pobliżu zbiorników wodnych takich jak rzeki, jeziora czy stawy.

Dieta mewy siwej jest wszechstronna i zależy od dostępności pokarmu w danym środowisku. Żywi się głównie rybami, skorupiakami, mięczakami, owadami oraz odpadkami. Nie stroni również od okazjonalnego kradzieża pokarmu od innych ptaków lub korzystania z pozostawionych przez ludzi resztek.

Zachowania społeczne mewy siwej są podobne do obserwowanych u innych mew. Ptaki te gniazdują kolonijnie, często na ziemi lub na niskich klifach, gdzie budują gniazda z traw i innych materiałów roślinnych. W sezonie lęgowym, który rozpoczyna się wiosną, samica składa zazwyczaj 2-3 jaja, które są następnie wysiadywane przez obydwoje rodziców przez około 3 tygodnie. Młode są karmione przez rodziców i osiągają zdolność do lotu po kolejnych 5-6 tygodniach.

Mewa siwa, choć nie jest gatunkiem zagrożonym na globalną skalę, lokalnie może być narażona na różne zagrożenia, w tym utratę siedlisk, zanieczyszczenie środowiska oraz konkurencję o pokarm, szczególnie w obszarach silnie zurbanizowanych. Dlatego też ochrona jej naturalnych siedlisk oraz monitorowanie populacji jest ważne dla zachowania tego interesującego i adaptacyjnego ptaka w przyrodzie.