Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Pełzacz ogrodowy (Certhia brachydactyla) to mały, niepozorny ptak z rodziny pełzaczy, zamieszkujący głównie tereny Europy Południowej i części Azji. Mimo swojego skromnego wyglądu, pełzacz ogrodowy pełni ważną rolę w ekosystemie, będąc naturalnym regulatorem populacji owadów.

Charakterystyczne dla tego gatunku jest smukłe, wydłużone ciało, osiągające długość od 12 do 13 cm, oraz stosunkowo długi, zakrzywiony dziób, który umożliwia mu efektywne wyszukiwanie pokarmu w szczelinach kory drzew. Ubarwienie pełzacza ogrodowego jest stosunkowo niewyróżniające się, co stanowi formę kamuflażu. Jego grzbiet ma barwę brązową z delikatnymi, ciemniejszymi prążkami, natomiast spód ciała jest jaśniejszy, zwykle o odcieniach kremowych lub białawych, co pomaga mu w mimetyzacji wśród drzew i krzewów.

Pełzacz ogrodowy jest ptakiem osiadłym lub częściowo wędrownym, w zależności od regionu. Preferuje środowiska leśne, zwłaszcza lasy liściaste i mieszane, gdzie obfituje w pokarm w postaci owadów i ich larw. Jest to zwierzę wyjątkowo zręczne, zdolne do poruszania się w pionie po pniach drzew i gałęziach, co zawdzięcza silnym nogom i specyficznej budowie stóp.

Wokalizacja pełzacza ogrodowego jest delikatna i melodyjna, a jego śpiew często może być usłyszany w cichych, zalesionych obszarach. Ptak ten komunikuje się również za pomocą serii szybkich, wysokich dźwięków, szczególnie podczas sezonu lęgowego.

Okres lęgowy pełzacza ogrodowego przypada na wiosnę. Gniazdo, ukryte w szczelinach drzew lub pod wystającą korą, jest misternie budowane z gałązek, mchu i pajęczyn. Samica składa od 4 do 6 jaj, które następnie wysiaduje przez około dwa tygodnie. Młode są karmione przez oboje rodziców i opuszczają gniazdo po około dwóch tygodniach od wyklucia, choć przez pewien czas pozostają jeszcze pod ich opieką.

Pełzacz ogrodowy, mimo że nie jest gatunkiem zagrożonym, wymaga zachowania odpowiednich siedlisk leśnych dla utrzymania stabilnej populacji. Zmiany w środowisku naturalnym, w tym wylesianie i degradacja lasów, mogą negatywnie wpływać na liczebność tego gatunku. Dlatego ochrona jego naturalnego habitatu jest kluczowa dla zachowania bioróżnorodności i ekologicznej równowagi.