Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Piegża (Sylvia curruca) jest małym, niepozornym ptakiem należącym do rodziny pokrzewkowatych (Sylviidae), której przedstawiciele są dobrze znani miłośnikom ptaków w Europie, Azji oraz w północnej Afryce. Cechą charakterystyczną piegży jest jej subtelny, lecz zróżnicowany ubarwiony strój oraz melodyjny, płynny śpiew. W Polsce piegża jest ptakiem przelotnym, pojawiającym się w okresie wiosennych i jesiennych migracji, a część populacji wybiera ten kraj jako miejsce lęgowe.
Wygląd zewnętrzny

Długość ciała piegży wynosi około 12-15 cm, a rozpiętość skrzydeł osiąga 15-21 cm. Samce i samice są ubarwione podobnie, co utrudnia ich rozróżnienie w terenie. Wierzch ciała ma barwę szaro-brązową z delikatnymi, ciemniejszymi paskami, natomiast spód ciała jest jaśniejszy, zazwyczaj biały z delikatnym szarym nalotem. Charakterystyczne dla tego gatunku są również białe obrzeżenia sterówek oraz niewielki, czarny pasek oczny, który przebiega przez oko. Dziób piegży jest stosunkowo krótki, o kształcie stożkowatym, przystosowany do chwytania drobnych owadów, które stanowią jej główne źródło pożywienia.
Środowisko i zachowanie

Piegża preferuje otwarte i półotwarte krajobrazy, takie jak zadrzewienia śródpolne, skraje lasów, parki, ogrody, a także tereny z krzewami i zaroślami. Jest to ptak osiadły lub częściowo wędrowny, w zależności od obszaru występowania. W Europie Środkowej piegża pojawia się na początku kwietnia, a odlatuje na południe w sierpniu i wrześniu.
Rozród

Okres lęgowy piegży przypada na wiosnę i lato. Gniazdo, ukryte wśród gęstych krzewów lub na nisko położonych gałęziach drzew, jest starannie zbudowane przez samicę. Wykonane jest z traw, korzeni i innych roślinnych materiałów, a wyściółkę stanowią delikatniejsze włókna. Samica składa 3-5 jaj, które są inkubowane przez okres około 10-14 dni. Pisklęta, opiekowane przez obydwoje rodziców, opuszczają gniazdo po około 10-12 dniach od wyklucia.
Śpiew i pożywienie

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech piegży jest jej śpiew. Melodyjny, zróżnicowany, z elementami trylek i gwizdów, często wykonywany z ukrycia w gęstwinie krzewów. Śpiew służy nie tylko do przyciągania partnerki, ale również do oznaczania terytorium.

W diecie piegży dominują drobne owady i inne bezkręgowce, takie jak pająki, które łapie w locie lub zbiera z liści i gałęzi. W okresie jesienno-zimowym jej dieta może być uzupełniana o drobne nasiona i owoce.
Ochrona i status

Mimo że w wielu regionach piegża jest uznawana za gatunek najmniejszej troski, to jednak w niektórych obszarach jej populacje mogą być zagrożone z powodu zmian w środowisku, takich jak intensyfikacja rolnictwa czy urbanizacja. Dlatego ważne jest monitorowanie populacji tego ptaka oraz ochrona jego naturalnych siedlisk.