Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Gołębiak długosterny (Zenaida macroura), znany również jako gołąb długosterny, jest gatunkiem ptaka z rodziny gołębiowatych. Charakteryzuje się smukłą sylwetką z długim, spiczastym ogonem, który w locie tworzy charakterystyczny kształt. Ptak ten jest rozpoznawalny dzięki swojemu eleganckiemu wyglądowi oraz spokojnemu i łagodnemu zachowaniu.
Występowanie gołębiaka długosternego jest szerokie, obejmuje on tereny Ameryki Północnej i Południowej, od południowej Kanady po Argentynę. Preferuje otwarte przestrzenie takie jak pola, łąki, ale także tereny miejskie, gdzie łatwo dostosowuje się do życia w pobliżu ludzi.
Długość ciała tych ptaków waha się od 28 do 30 cm, a rozpiętość skrzydeł może osiągać od 45 do 50 cm. Ich upierzenie ma głównie barwy szaro-brązowe z subtelnymi różowymi i fioletowymi odcieniami na bokach i szyi. Charakterystyczną cechą jest również czarna plama na szyi oraz białe pasy na skrzydłach, widoczne podczas lotu.
Gołębiak długosterny odżywia się głównie nasionami, owocami i owadami. Jego dieta dostosowuje się do dostępności pokarmu w danym środowisku. Ptaki te często gromadzą się w stadach, zwłaszcza w czasie żerowania, co pozwala im skuteczniej szukać pożywienia.
Okres lęgowy gołębiaka długosternego jest dość elastyczny i może różnić się w zależności od regionu. Tworzą one monogamiczne pary, które wspólnie uczestniczą w budowie gniazda. Gniazdo jest zazwyczaj prosta konstrukcja z gałązek, umieszczona na drzewie lub krzewie. Samica zwykle składa dwa jaja, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców przez około 14 dni. Młode są w pełni opierzone i gotowe do opuszczenia gniazda po kolejnych 14 dniach.
Gołębiak długosterny jest znany ze swojego melancholijnego, nucącego głosu, który często można usłyszeć o zmierzchu. Ich obecność w miastach jest zazwyczaj mile widziana, ponieważ przyczyniają się do kontroli populacji szkodliwych owadów.
Mimo że w niektórych regionach populacja gołębiaka długosternego jest stabilna, to jednak w innych obserwuje się jej spadek, głównie z powodu utraty naturalnych siedlisk, zanieczyszczenia środowiska i polowań. W celu ochrony tego gatunku podejmowane są różne działania ochronne, w tym zakładanie rezerwatów przyrody oraz promowanie świadomości ekologicznej wśród ludności.