Wagi i miary

Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Mewa mała (Hydrocoloeus minutus), znana również jako mewka zwyczajna, jest najmniejszym przedstawicielem rodziny mew (Laridae). Ten niewielki ptak wyróżnia się smukłą sylwetką, delikatnymi rysami i zwinnością, dzięki czemu jest łatwo rozpoznawalny nawet dla osób niezaznajomionych z ornitologią.

Występowanie i środowisko życia mewy małej są stosunkowo rozległe, obejmujące zarówno Europę, Azję, jak i północno-zachodnie wybrzeża Afryki. Ptaki te preferują przede wszystkim obszary przybrzeżne, takie jak ujścia rzek, laguny, słone bagna czy wybrzeża morskie, choć podczas migracji można je spotkać również nad słodkowodnymi zbiornikami wodnymi.

Charakterystyczne cechy fizyczne mewy małej to przede wszystkim jej niewielkie rozmiary – długość ciała wynosi zazwyczaj od 25 do 30 cm, a rozpiętość skrzydeł od 61 do 67 cm. Ubarwienie w okresie lęgowym jest szczególnie charakterystyczne: głowa pokryta jest czarną "czapką", która kontrastuje z jasnym, niemal białym upierzeniem reszty ciała. Poza sezonem lęgowym, czapka na głowie staje się mniej wyraźna. Skrzydła i ogon są stosunkowo długie i wąskie, z charakterystycznym, białym paskiem na końcówkach skrzydeł.

Mewy małe są ptakami towarzyskimi, często gromadzącymi się w duże, głośne kolonie. Ich dieta jest wszechstronna – żywią się głównie małymi rybami, skorupiakami, owadami i odpadkami, co świadczy o ich dużej adaptacyjności i zdolności do przetrwania w różnych środowiskach.

Rozród mew małych jest związany z wodnymi obszarami przybrzeżnymi, gdzie ptaki te zakładają gniazda na ziemi, w ukryciu wśród roślinności. W jednym lęgu mewa mała zwykle składa od 2 do 3 jaj, które są następnie wysiadywane przez obydwoje rodziców przez okres około 3 tygodni.

Mewa mała jest ptakiem wędrownym, który sezonowo migruje na znaczne odległości. Latem zazwyczaj przebywa w chłodniejszych rejonach północnej Europy i Azji, zaś zimę spędza na południu, docierając nawet do wybrzeży Afryki. Migracje te są kluczowe dla zachowania gatunku, umożliwiając dostęp do zasobów pokarmowych i optymalnych warunków do przetrwania zimy.

Mimo że mewa mała nie jest obecnie uznawana za gatunek zagrożony, zmiany w środowisku naturalnym, zanieczyszczenie wód oraz utrata siedlisk stanowią wyzwania, przed którymi stoi ten i inne gatunki ptaków wodnych. Ochrona ich naturalnych siedlisk jest kluczowa dla zachowania bioróżnorodności i utrzymania zdrowych populacji tych niezwykłych ptaków.