Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Orzełek włochaty (Hieraaetus pennatus), znany również jako orlik włochaty, jest niewielkim ptakiem drapieżnym z rodziny jastrzębiowatych. To fascynujące stworzenie przyciąga uwagę swoją zwinnością i elegancją w powietrzu, co czyni je obiektem zainteresowania zarówno ornitologów, jak i amatorów obserwacji ptaków.

Orzełek włochaty osiąga długość ciała w przedziale od 45 do 55 cm, z rozpiętością skrzydeł wynoszącą od 110 do 135 cm. Samce są zazwyczaj nieco mniejsze od samic, co jest typowym zjawiskiem wśród ptaków drapieżnych. Upierzenie tego gatunku jest stosunkowo skromne, ale eleganckie. Głównie dominuje kolor brązowy, zarówno na grzbiecie, jak i na spodzie ciała, z jaśniejszymi i ciemniejszymi niuansami. Wyróżniające są również białe znaczenia na ramionach oraz ciemne pasy na ogonie, które dodają mu charakteru. Głowa orzełka włochatego jest stosunkowo mała w porównaniu do reszty ciała, z wyraźnym, ostrym dziobem, typowym dla ptaków drapieżnych, który służy do rozrywania zdobyczy.

Orzełek włochaty preferuje otwarte tereny, takie jak lekko zalesione wzgórza, stepy czy tereny rolnicze, gdzie może swobodnie polować. Jego dieta składa się głównie z małych ssaków, takich jak gryzonie, ale nie stroni również od ptaków, dużych owadów czy nawet jaszczurek. To sprawny łowca, który dzięki swojej zwinności i szybkości potrafi skutecznie upolować zdobycz zarówno w powietrzu, jak i na ziemi.

Orzełek włochaty jest ptakiem migracyjnym. Jego lęgi znajdują się głównie w południowej i wschodniej Europie, a zimę spędza w Afryce Subsaharyjskiej. Okres lęgowy przypada na wiosnę i wczesne lato, kiedy to ptaki te zakładają gniazda na drzewach lub na skalistych półkach. Samica zwykle składa od 1 do 3 jaj, które następnie wysiaduje przez około 40 dni. Młode orzełki włochate stają się w pełni niezależne po około 60-70 dniach od wyklucia, choć przez pewien czas mogą jeszcze pozostawać w pobliżu gniazda pod opieką rodziców.

Orzełek włochaty jest gatunkiem objętym ochroną, co jest związane z zagrożeniami, takimi jak utrata naturalnych siedlisk, zatrucia pestycydami czy kolizje z liniami energetycznymi. Pomimo tych wyzwań, globalna populacja orzełka włochatego jest obecnie uznawana za stabilną, co świadczy o skuteczności działań ochronnych. Dla zapewnienia przyszłości tego fascynującego gatunku, niezbędne jest jednak kontynuowanie wysiłków na rzecz ochrony jego naturalnych siedlisk oraz podnoszenie świadomości na temat znaczenia bioróżnorodności i ochrony ptaków drapieżnych.